Lieve lezer dit is voorlopig mijn laatste blog. Honderdvijfentachtig blogs zijn geschreven met de intentie om via infospiratie, sjamanisme en paarden, mijn bijdrage te leveren tot het inspireren, motiveren en aanreiken van een opstapje in de richting van nieuwe inzichten, het dichter bij jezelf durven komen, het durven buiten de afgelijnde vakjes denken en handelen.
Onze paarden hebben me geleerd, zoals ik al in een eerdere blog schreef, dat er zoiets bestaat als het VITALITEITSBEGINSEL. Wat betekent dit beginsel?
Soms zijn de behoudskrachten van een bestaande ‘vorm’ (organisatie, relatie, project, missie, enzovoort) sterker dan de vormverandering die het natuurlijke proces van transformatie van ons vraagt.
Een organisatie bijvoorbeeld, is dan niet meer in tune met zijn opgave. Een coachee is niet meer in tune met de levenskracht zelf en zijn gegeven potentieel. Een relatie heeft haar bestemming bereikt, maar wordt toch voortgezet. Een project verliest, door het niet meer in tune zijn, zijn draagkracht en begint energie te vragen in plaats van te geven. De huidige vorm is dan niet compatibel meer met wat de werkelijkheid vraagt of er wordt iets voortgezet of in stand gehouden dat eigenlijk om beëindiging vraagt.
Dat in stand houden lukt soms nog een tijdje, maar kost alsmaar meer energie omdat je feitelijk tegen de stroom in zwemt, je leeft dan als het ware achteruit.
Eén van onze paarden wijst er me al een tijdje op dat zij, 'de paarden' zich voortdurend ‘voegen’ naar de werkelijkheid en haar vraag aan mij is: ‘Waarom negeer je die levensles en kies je voor incongruentie. Je buitenkant en je binnenkant komen niet meer overeen.
Wat moet je in vraag stellen voor het over de vervaldatum gaat?'
Ik pik de ‘onrust en kalmerende signalen’ die ze uitstuurt, als ik in haar buurt kom, wel op. Telkens weer loopt ze door mijn comfortzone heen, signalen gevende van haar zoektocht naar mijn grenzen en mijn begrenzing, maar… ik heb die signalen tot voor kort, ondanks dat ik haar boodschap voel, genegeerd . 'Waarom?' zal je me terecht vragen.
Ik vermoed omdat ik begrijp dat in het ‘vitaliteits-beginsel’ een boodschap besloten ligt die iets zegt over de ordening tussen het verleden en wat roept vanuit de toekomst. Je zou kunnen zeggen dat paarden niet toestaan dat wij tegen de stroom van de levenskracht ingaan.
En laat het nu net dat zijn wat ik deed... tot ik me recentelijk pas echt realiseerde dat
'WALK YOUR TALK' haar sleutelboodschap was. Het is tijd om mijn schrijven om te ruilen voor iets nieuws wat ik eigenlijk, een stukje onbewust en een stukje bewust, probeer tegen te houden. Het oude is gekend en doe ik graag. Het ongekende spreekt, ondanks alles, toch nog een stuk van mijn onzekerheid, twijfel en een zekere vorm van angst aan.
Wat zal er zich ontvouwen?
Geen idee.
Het enige wat ik wel weet is dat voor mij, de tijd van bewust inspireren en motiveren, over is.
Allicht zal ik dat natuurlijk wel altijd een beetje blijven doen. Het is, vermoed ik, de aard van het beestje. Ik voel vandaag dat ik mij meer moet richten, als ik mijn talenten voor het groter geheel wil blijven inzetten, op ‘ACTIE’.
Het is tijd dat blogs worden omgezet in het beantwoorden van de HOE-vraag.
HOE kan ik de kracht van blogs omzetten in de kracht van ‘het (be)-leven’ van die blogs? Kortom, van 'leven' een 'waarden-vol' werkwoord maken.
Wat ik voortdurend voel opkomen, is de vorm van cirkels: deelcirkels, creatieve cirkels, doorgeefcirkels, inkomcirkels, en loslaatcirkels, nieuwe cirkels… cirkels waarbinnen ik samen met anderen kan op zoek gaan naar hoe zetten ‘likes’ zich om in ‘actie’ in de eerste plaats in ons eigen leven, maar ook in het collectief.
Ik geloof erin dat we met z’n allen, de voorbije drie jaar, bewust of onbewust, een hele weg hebben afgelegd en op een ander echelon zijn terecht gekomen, dat nu vraagt naar ‘INTEGRATIE’ van wat we hebben geleerd, om BEWUSTER te komen tot de ACTIES die kunnen leiden naar de wereld, naar de waarheid, die we willen leven.
Ik ervaar nu dat ik in de verschuiving zit van inspirator en caoch naar ‘sjamaan-leraar van verbinding in Licht en lichtheid’, mijn oorspronkelijke missie als sjamaan op deze plek.
En met leraar bedoel ik allerminst degene die het voor het zeggen heeft en vooraan in de klas staat, maar degene die mensen mag ondersteunen om ze, op hun eigen ritme te begeleiden, zodat ze met -hun talenten en hun authenticiteit-, de richting vinden die hun leven en dat van de wereld kan ‘vervullend’ maken.
Het vraagt, vreemd genoeg, moed om je eigen weg te gaan en te blijven gaan.
Een weg die verbonden is en blijft met de stroom van het leven.
Zelfs al 'weet en voel' je dat het uiteindelijk, de enige weg is die je KAN gaan als je trouw wilt blijven aan jezelf.
Zaterdag 25 maart 2023
Met dank aan jullie lezers, die me al die tijd hebben ondersteund. Mochten we mekaar ergens ten velde opnieuw tegenkomen in de komende maanden, jaren… in welke vorm dan ook, dan zal ik blij en dankbaar zijn dat we mekaar zullen kunnen horen en zien om te werken aan onszelf en aan de wereld waarvan WIJ dromen.
Infospirator
Practical Shaman