Beste lezer, ik wil jullie dit weekend voorstellen aan een, naar mijn gevoel, krachtige inspirator, in deze tijd van chaos en turbulentie.
Wie de verhalen van sjamaancoach.be de voorbije week heeft gevolgd, zal gemerkt hebben dat ik me al een week lang laat inspireren door deze opmerkelijke auteur die zijn leven lang slechts over één topic schreef:
‘There is a way out’ uit het lijden van de mens en iedere normale mens kan die vinden.
Hij laat op een boeiende, eenvoudige, ontmaskerende manier zien hoe het ‘loslaten’ van wat hij noemt het ‘Onechte Zelf’, kan bijdragen tot een vervullender leven.
Je kan zijn woorden verstaan als ‘de waarheid’ of als ‘waarachtigheid’ in zijn eenvoudigste vorm, die het ‘Onechte Zelf’ keer op keer consequent counteren.
Je kan zijn woorden ervaren als ongevoelig voor hij of zij die geloven ‘de waarheid’ te kennen, met zekerheid te weten waar hun pijn vandaan komt… en zich dus ook, vanuit dat standpunt, blijvend vastpinnen op het feit dat ze geloven te weten hoe ze die moeten aanpakken. –Jij en ik- krijgen vaak op die manier een voorlopige controle over dat waar we niet bij kunnen.
Je kan me natuurlijk ook de vraag stellen waarom ik het 'nodig' vind om dit te schrijven?
Omdat ik vanuit mijn sjamaan-zijn, door de jaren heen heb ervaren, dat als iemand die vraag stelt -zeker als hij of zij er negatief over is- die persoon, achter die ogenschijnlijk geïnteresseerde vraag, eigenlijk het volgende zegt:
‘Ik wil dat je me uitlegt waarom ik de pijn voel die ik voel over wat jij schrijft.’
Het is niet onze verantwoordelijkheid om anderen uit te leggen waarom ze pijn hebben, en evenmin moeten we ons verdedigen voor wat zij voelen. Als zodanig is schuld misschien wel het bewijs dat mensen worstelen met wat het leven hun onthult over wat ze nog over zichzelf kunnen leren.
Het werk van Vernon Howard is compromisloos en daardoor precies inspirerend in deze tijd. Zolang ons, op eerlijke of oneerlijke wijze, wordt geleerd allerlei soorten onvergeeflijk gedrag te tolereren, te accepteren wat ons in gevaar brengt, zal het conflict waarmee we leven, zowel op het persoonlijk als op planetair vlak, blijven voortduren.
Vandaar deze uitnodiging, aan jou lezer, om deze prachtige boodschap te lezen in de geest waarin die werd geschreven: in liefdevolle vriendelijkheid en goede wil jegens iedereen die streeft naar een vervullend leven.
(Cit. Vernon Howard)...
Wanneer je begint te zien dat je de wereld naar je eigen beeld hebt geschapen, zal dat je chockeren.
Hier is een speciale oefening voor je, wanneer je pijn lijdt. Ik kan je niet genoeg zeggen wat een prachtige verandering deze oefening in je leven kan veroorzaken, als ze dat mag.
Van nu af aan zul je, elke keer dat je pijn of innerlijk pijn voelt, in plaats van aan de pijn te denken (wat je nu doet), iets anders doen.
In plaats van je aandacht te richten op die droefheid of teleurstelling zul je over iets anders gaan denken.
Je gaat denken: Ik begrijp de pijn niet.
Denk alleen maar: Er is daar duisternis. Er vaart iets tegen me uit en dat doet pijn. Maar je gaat er niet mee in oorlog, je probeert het niet te overwinnen, je probeert niet te duiden waar het vandaan komt, je laat je niet meteen kelderen door gevoelens van ‘tekortschieten, falen, buizen, mislukken, je draait jezelf niet binnenste buiten om te vinden hoe je opnieuw controle kan krijgen over de zaak, je wacht niet tot het misschien vanzelf overwaait, je haalt geen onecht plezier uit de pijn.
Je zegt alleen maar: ‘Ik begrijp de pijn niet.’
DAT IS ALLES!
Als je dieper gaat voelen dan alle vorige lagen. Naar de laag waar je niet meer moet of kan ‘nadenken’ over de ellende of de pijn die je ervaart, kom je terecht bij je authentieke IK, niet langer bij je geconstrueerde, zich steeds verzettende IK, dat alles onder controle wil houden.
Je hebt het gehad. Je hebt jouw deel gedaan.
DAN IS DIT IS DE WEG NAAR BUITEN.
Zaterdag 26 september 2020.
Morgen, wil ik graag… ‘De weg naar buiten’ met je delen.
Geniet van je weekend,
Infospirator