Voel jij je 'aangeschoten wild' in je huidige situatie?

Onlangs las ik een onderzoek van twee dames die hiervoor een Nobelprijs voor geneeskunde hebben ontvangen. Het gaat om Elizabeth Blackburn en Elissa Epel.

Uit hun onderzoek bleek dat verschillen in interpretatie en beleving van de werkelijkheid invloed hebben op onze levensduur en ziektekans. Een negatieve beleving hangt samen met meer ziekte en een verkorte levensduur. Omgekeerd hangt een positieve ervaring van dezelfde situatie samen met een langer leven en verkleining van de kans op ziekte. Iemand die hier toruwens ook passioneel voorstander van is, is Bruce Lipton.

Zijn boek: ‘De biologie van de overtuiging’ is wat dat betreft, naar mijn gevoel, een aanrader.

Het lijkt me dan dat als onze levensduur en ziektekans afhangen van onze interpretatie van de werkelijkheid, het in deze woelige tijden, de moeite waard is om eens stil te staan bij de vraag hoe dat proces dan werkt.

Enkele voorbeelden: Er blijkt één dag in de week te zijn waarop significant meer hartinfarcten plaatsvinden dan op andere dagen. Welke dag, beste lezer, denk je dat dat is? Geloof het of niet, maar het is op maandag tussen acht en negen uur ’s morgens.

Tot die conclusie kwam arts en hoogleraar klinische Epidemiologie bij het UMC Utrecht,

Rik Grobbee. Uit zijn meta-onderzoek bleek dat er op maandagochtend een forse stijging van hartinfarcten is, gemiddeld zo’n 20% procent meer dan op andere dagen. Zijn conclusie is dat het ons lichaam flink wat moeite kost om van het weekend weer in de werkmodus te komen en ‘de machines weer op te starten’.

Dat wil dus zeggen dat wij een bepaalde betekenis aan de maandagochtend geven:

We ‘moeten’ aan het werk!

Kennelijk is dit voor de werkende bevolking geen prettig vooruitzicht. Het veroorzaakt stress en een gevoel van weerstand. Er is geen enkele andere diersoort op aarde die dit voor elkaar krijgt. Stel het je even voor: de betekenis die wij geven aan die maandag kan dus het verschil tussen leven en dood betekenen.

Zegt de film ‘la Vita é Bella’ van oscar(s) winnaar Roberto Benigni u nog iets ?

Deze film gaat ervan uit dat zingeving, liefde en hoop de zwaarste omstandigheden kunnen overleven, in dit geval in een nazi-concentratiekamp.

Een ander voorbeeld is dat van de Oostenrijkse arts Viktor Frankl. Hij overleefde Auschwitz en nog drie andere concentratiekampen. Na de bevrijding vroegen mensen hem hoe het kwam dat hij veel minder vermagerd was dan zijn kampgenoten. Frankl antwoordde:

‘Terwijl de anderen stierven van de honger, was ik aan het vasten’. Frankl gaf dus een heel andere betekenis aan de dagelijkse werkelijkheid van voedselgebrek dan zijn kampgenoten.

De betekenis die wij geven aan een situatie, noemen wij het proces van zingeving.

Zingeving bestaat dus, met andere woorden, uit gedachten en gevoelens die worden vertaald in een biochemische en fysiologische verandering.

Frankl was dus zo vaardig in zingeving dat hij zich ondanks de moeilijke omstandigheden in het kamp geen slachtoffer voelde. Ook al kon hij de situatie niet veranderen, was hij wel in staat om de regie te behouden met betrekking tot de interpretatie van de situatie.

Kunnen we zien dat onze vrijheid niet zit in de situatie zelf, maar veel meer in de betekenis die we eraan geven? Mede met zingeving vormen we onze gezondheid, positief of negatief.

Viktor Frankl schreef hierover in zijn boek: ‘Man’s search for meaning’.

In mijn coachings kom ik dagelijks mensen tegen die worstelen met hun situatie. Ze hebben klachten als gebrek aan energie, pijn, relatieproblemen, narigheid van de wereld, gebrek aan zingeving op het werk, geldgebrek…

Het is duidelijk dat ze weerstand hebben tegen hun klachten en problemen. Ze willen ervan af. Waarom dit vaak niet lukt, is eigenlijk logisch.

Het spreekwoord ‘What you resist, will persist’ geeft dit goed weer. Als wij ons verzetten tegen datgene wat wij niet willen, versterken we net dat wat wij niet willen. Als je denkt aan wat je niet wilt, dan ‘voed’ je datgene wat je niet wil.

Het biochemisch gevolg van weerstand en verzet is een verhoogde ontstekingsneiging.

En een ontsteking is een mechanisme dat betrokken is bij bij het ontstaan en het chronisch worden van vrijwel elke ziekte die we kennen. Verzet tegen wat zich Hier en Nu voordoet, is het beste recept voor ‘onvrijheid’. Vandaar allicht dat iedere innerlijke sjamaan spreekt over: ‘sjamanisme is de eeuwigdurende kunst om in harmonie te leven met AL DAT IS.’

Het gaat dus in essentie om het leren loslaten; het loslaten van negatieve gevoelens, beperkende overtuigingen en onaangename lichamelijke sensaties zoals pijn en vermoeidheid. Interessant is dat het regelmatig loslaten van verzet niet alleen stress vermindert, maar ook zichtbaar maakt wie we in essentie zijn. Geleidelijk wordt duidelijk hoe we in mekaar zitten. We krijgen als het ware toegang tot de gebruiksaanwijzing van de mens.

Loslaten, dat is ondertussen wel duidelijk, lukt niet via ons denken. Denken is een grijper:

als je aan iets denkt, pakt het je vast. Loslaten daarentegen is een functie van je hart dat zich opent en ruimte maakt maar ook van de wil, want het is een ‘keuze’, loslaten is een besluit.

‘Als je het kunt vasthouden, dan kun je het ook weer loslaten.’

Het werk van de sjamaan is gericht op het vrijmaken van mensen.

Het dierlijke in ons is verbonden met het meest wezenlijke van onze natuur: vrijheid.

Als sjamaan doen we juist een beroep op dat animale deel van de ander. In sjamanistische oefeningen, helingen en ceremonies werken we diep in het menselijke systeem om beperkende opvattingen en energieën los te maken. We activeren als het ware de ongeconditioneerde wereld in mensen. De sjamaan activeert de zoektocht naar het weten wat vrijheid is en hoe het werkt. De kracht van pure vrijheid wordt door velen niet begrepen. Het is niet wat je zo vaak hoort: de afwezigheid van onvrijheid. Ieder wezen is namelijk gebonden aan principes en ongeschreven regels die het voortbestaan van de soort garanderen.

De beste definitie van vrijheid die ik in de sjamanistische wereld ben tegengekomen is:

‘IK MAG ALLES ZIJN’

Ik hoef mezelf niet vast te leggen in een keurslijf. Je hoeft zelfs geen sjamaan te zijn om te zien en te voelen dat de natuur waarschijnlijk onze grootste leermeester is als het gaat over vrij zijn en over ‘loslaten’. Het betekent dat je mag zien welke gebieden je in jezelf hebt afgesloten om deze weer te openen en beschikbaar te maken voor jezelf. Als je levenspad te serieus is geworden, dan weet je dat je iets ontbreekt. Je bent op een dwaalspoor geraakt en je hebt je vastgehaakt in iets wat je groei remt, soms zelfs met een haast onbegrijpbare verbetenheid. Vergeet niet dat ‘niet loslaten’ vaak dat denken, dat gevoel, of die handeling bevestigt die je net kwijt wil als de pest.

Met andere woorden, bewust of onbewust KIES je om je eigen gevangenis in stand te houden. Besef dat wat je vasthoudt ook kan losgelaten worden en maak jezelf vrij, zodat je opnieuw kan groeien in de richting van wie je ECHT bent.

Donderdag, 9 november 2023

Met dank aan alle vrijheid-zoekers

sjamaancoach.be