Dit waren de wijze woorden van Winston Churchill.
Corona brengt veel ellende, leed, sterfte en economische schade. Maar door deze crisis gaat de wereld er ook anders uitzien. Het heeft invloed op onze manier van kijken naar economie, gezondheidszorg, vervoer, consumptie, inkomensverdeling, zingeving en eindelijk ook op onze visie op onderwijs.
In mijn omgeving en in mijn coachingspraktijk, merk ik dat deze zogenaamde sanitaire crisis aan mensen de kans heeft gegeven om,
na jaren van innerlijke twijfel, de knoop door te hakken en van job te veranderen. Niet roekeloos en impulsief, maar weloverwogen en in samenwerking met de juiste tijd. Ik zie ook dat de, al een tijdje ingezette verandering in de keuze van studierichtingen, nu in een plotse versnelling is gekomen. Zo denken studenten nu, in alle stadia van hun studie meer na over wat zij zelf willen, samen met wat de wereld nodig heeft. Het gevolg is dat er nu duidelijk meer wordt gekozen voor studierichtingen waar de woorden: ‘zorg’ en ‘zingeving’ in voorkomen.
En dat stemt me positief want de maatschappij van vandaag is continu in transitie. Denken we maar even aan de energietransitie, de klimaattransitie, maar ook een snel veranderend beroepenveld. Een snelle technologische ontwikkeling, een verdergaande globalisering en veel vraagstukken op internationaal niveau vragen, om –toekomstgericht- onderwijs en toekomstgerichte beslissingen. En kijk, precies op deze domeinen maken mensen vandaag, zelfstandig, nieuwe keuzes.
Rector Sels van de KUL, wijst op de opmerkelijke populariteit van opleidingen die kunnen leiden tot een beroep in de zorg.
Met name geneeskunde, biomedische wetenschappen en psychologie.
In de Hogescholen is er een forse toename in de instroom zichtbaar in opleidingen gericht op tekort-sectoren. Zo stijgt de instroom voor de opleidingen tot leraar in het basisonderwijs, verpleegkunde, maar ook de technische opleidingen.
“We zien de populariteit van opleidingen tot leraar en verpleegkundige al langer toenemen en die trend zet door. Dat nu ook meer studenten kiezen voor een technische studie, stemt mij hoopvol. Zo helpen hogescholen bij het terugdringen van de tekorten op de arbeidsmarkt in al deze beroepen.”(Wâtte Zijlstra, programmadirecteur van het kenniscentrum van de Haagse Hogeschool).
De aandacht ‘voor de ander’ is zich zichtbaar aan het ontvouwen in de onderstoom van het sterk ontwikkelde veld van ‘individualisme’ dat de bovenstroom toont.
En eerlijk gezegd, maakt dit me wel blij, want als de mens zich begint te verenigen voor iets, dan heeft de wereld de kans om te veranderen op een aangename manier. Vandaag verzamelen mensen zich nog vaak om zich af te zetten ‘tegen’ iets en dat kan dan net zo goed zijn tegen ongelijkheid als tegen erbarmelijke levensomstandigheden, tegen een bestuur, als tegen een traditionele oorlog, als tegen een burgeroorlog…
Maar hoedanook is het dan altijd omdat ik ‘tegen’ iets of iemand ben, terwijl ik me nu verbind voor iets, via een nieuwe job, door voor een bepaalde studierichting te kiezen, omdat ik me voor iets wil engageren, om anderen te helpen, om meer inzicht te krijgen in het functioneren van moeder aarde, om mij te engageren voor de vluchtelingenproblematiek, om me letterlijk nuttig te maken in en voor de natuur, voor de voedselbedeling, me te verdiepen of aan te sluiten bij nieuwe community’s voor de creatie van nieuwe samenlevingsvormen… en dat alles om eennieuwe zingeving te geven aan mijn en aan HET LEVEN. Dat is wat zich nu begint te ontvouwen, begint te bloeien en te groeien.
Het doet me denken aan de uitspraak van een vrouw in een documentaire die ik recentelijk zag, over Fukushima. Temidden van zoveel leed en lijden zei ze: ‘het is ongelofelijk. We zijn opnieuw in verbinding, zoals het vroeger was. Het is te zeggen, dat iedereen bij iedereen binnenspringt om te zien of te horen of alles ok is, of er hulp nodig is, of er genoeg voedsel is… of iemand iets nodig heeft. We bouwen een praktische networking op, zijn voorzienig en behulpzaam voor mekaar’.
En inderdaad, het is niet de eerste keer dat we zien dat als er tsunamies zijn, tornado’s, orkanen, aardbevingen of… de solidariteit tussen mensen een ongelofelijke boost krijgt. Het ‘dingen doen voor de ander’, durft dan plots floreren. Men heeft zelfs ontdekt, dat in tegenstelling tot wat men zou denken, ook het banditisme en vandalisme –daalt- op zulke momenten. En dat is iets om bijzonder verbaasd over te zijn, want in ons klassieke denken zijn we ervan overtuigd dat er op zo’n momenten walhala’s ontstaan voor dieren en vandalen. Maar niets blijkt minder waar te zijn integendeel, blijkbaar zetten op zo’n moment, wat men dan toch makkelijk ‘voyoux’ noemt, zich in om anderen te helpen. Is het omdat dit een onverwachte zingeving geeft aan hun bestaan en ze uit hun oude programmatie worden getrokken? Wie zal het zeggen.
In ieder geval is het contrast groot, ten opzichte van de vernielingen en plunderingen uit angst, woede en onmacht.
Maar zie je, op het ogenblik dat we ons verenigen voor iets of iemand, komt de schoonheid, de creativiteit en de durf van de mens naar boven en naar buiten, terwijl wanneer we ons verenigen ‘tegen’ iets of iemand, de onmacht, de woede, het geweld en het slechtste in ons wordt aangewakkerd en uitgeleefd.
En vandaag, bij het schrijven van deze blog, vind ik het belangrijk dat wij ook oog hebben voor deze evolutie. Dat we begrijpen dat de keuze aan ons is en blijft hoe we omgaan met wat ons overkomt. Welke weg kiezen we om samen onze droom, ons hoger doel, een nieuwe wereld te bereiken? Welke wolf zullen we voeden?
Een uitdagende tijd toegewenst!
Zaterdag 12 juni 2021
Met dank aan de info uit het veld van sjamanisme en aan jou, lezer en creator van onze nieuwe wereld
Comments