Hoe kunnen we ooit een collectieve shift maken als we ‘DAT WAT IS’
niet onder ogen willen zien?
Eens we doorhebben dat onze wasmachine alsmaar slechter wast en de kleren er niet meer netjes uitkomen, voelen we al dat er iets zal moeten gebeuren. (bewustwording). We geven eerst manlief en onze kinderen nog een standje omdat hun kleren ook vaak zo vuil zijn, (buitenwereld en ontkenning) dat zelfs de wasmachine het niet meer aankan. We proberen nog wat andere of speciale producten uit, die niets meer uithalen (buitenwereld en ontkenning) en beslissen dan om een reparateur te bellen (misschien kunnen we nog iets fixen?) en indien die het OOK niet kan oplossen, kopen we uiteindelijk een nieuwe wasmachine die ons opnieuw helpt bij het behalen van ons doel (dat we dus toch nooit kwijt gespeeld zijn), waarnaar we dan terugkeren: ‘propere kleren’. Hoe knap is deze eenvoudige metafoor. Iedere fase is nodig en brengt ons uiteindelijk bij ‘verandering’.
Als we weten wat we willen, starten de energieën van creatie en realisatie.
Het gevaar is dat, zolang we blijven hangen in de polariteit van, goed en slecht, we niet aan creëren of realiseren toekomen? We blijven dan hangen in een ‘Battle-Position’. We trekken ten strijde tegen het ongekende, het onzichtbare, vanuit ons ‘gelijk’. Maar net zo trekken zij ten strijde tegen ons, overtuigd van hun absolute gelijk.
Of om het eens anders te zeggen:
Energetisch gezien, gebruiken we dan dezelfde basis-negatieve energie om ons doel te bereiken.
Ons doel is precies om in te zien dat polariteiten twee polen zijn van eenzelfde tak van dezelfde boom. Pas als we ze beiden aanvaarden, kunnen we naar iets nieuws uitkijken. Moet de oude golf niet eerst te pletter slaan en breken in de branding, alvorens we de nieuwe golf zien aankomen?
Als ik aan mensen vraag hoe voor hen de nieuwe aarde er zal uitzien?
dan krijg ik meestal veel te horen over wat ze NIET meer willen, wat moet gedaan zijn, afgeschaft worden, stop gezet worden enz… Maar het is duidelijk nog moeilijk voor velen om een ‘Nieuwe Aarde’ te visualiseren.
Velen gebruiken het NLP-metaprogramma: ‘Vermijdgericht’, een programma dat vooral weet wat het niet meer wil. Het zit nog in strijd, het wil weg van iets, maar gaat nog niet naar iets toe. De energie is nog steeds een vecht, vlucht, of soms zelf bevries-energie. Natuurlijk kan je uiteindelijk je doel bereiken, door stelselmatig te elimineren wat je niet wil, maar ik dien wel te zeggen dat het leven mij ondertussen alvast heeft geleerd dat dat ‘de lange weg’ is, aangezien niets in de wereld statisch is. Het metaprogramma ‘Bereikgericht’ daarentegen, geeft toegang tot onze creativiteit, tot toekomst, tot het zetten van een intentie, tot het visueel maken van een doel. NLP-metaprogramma’s zijn onze onbewuste voorkeurstijlen van denken en reageren waarmee we ons verhouden tot onze omwereld.
Maar, weet je, als ik dan een voorstel doe, in de richting van de woorden van Martha Krul:
‘We zouden kunnen zien dat alle volkeren van deze planeet in vrede en harmonie met elkaar leven. Er zullen geen oorlogen meer zijn. Elke burger heeft meer dan genoeg voor een dak, eten op tafel en gezondheid is voor iedereen. Of je nu een baan hebt of niet, er staat altijd geld op je rekening. Met het nieuwe financiële systeem zullen alle bankschulden worden kwijtgescholden. De allereerste voor kwijtschelding van schulden zullen de armste landen zijn.
Hypotheek- en creditcard- of debetkaartschulden worden hoedanook kwijt gescholden. Het zal een manier zijn om mensen op zijn minst een deel terug te geven waarvan ze hun hele leven werden beroofd.
Water-, licht-, en verwarmingsrekeningen worden verwijderd vanwege het openen van bijvoorbeeld gratis energiepatenten. Energie wordt gratis voor iedereen, waar ter wereld je ook woont. De inkomstenbelasting wordt afgeschaft enz … De aarde zal een volwaardige samenleving hebben die haar respecteert en eert. Er zullen niet langer mensen zijn die honger lijden. Geweld of iets anders dat een lage energie-vibratie vertegenwoordigt zal niet meer aanwezig zijn…DAN…
vraagt men zich luidop af of ik wel voldoende ‘geaard’ ben tegenwoordig, of men vindt het een vorm van genant ‘schaamteloos’ fantaseren, of men vraagt of ik me bewust ben van hoeveel dat wel zal kosten? Hoezo kosten? Het aantal obstakels dat dan, binnen de vijf minuten, wordt opgebouwd is een presatie om ‘U’ tegen te zeggen.
Zijn het een beetje TE veel details van onze visualisatie van de ‘Nieuwe Aaarde’?
Dat kan zeker, maar je kan er ook je eigen eenvoudiger beeld van maken, zolang het maar positief is en afgestemd op ‘AL DAT IS'. Maar het is wel belangrijk dat je er een beeld van maakt, het geluid kan horen en kan voelen wat jouw ‘Nieuwe Aarde’ met je zou doen.
Hoe ga ik dan zelf, vandaag praktisch om met deze huidige, soms toch wel pittige, ‘polariteiten-tijd’?
Ik visualiseer mezelf de laatste tijd wel vaker als ‘water’. Ik bevind me als water in een rivier die stroomt naar de zee. Ik kom weerstand tegen, waar ik soms tegenaan bots, soms omheen ga, onderdoor ga of over heen stroom. Ik kan me hierover soms best triest, boos, gestresst of onmachtig voelen. Maar ik probeer daar meestal met ‘mededogen en liefde voor mezelf en anderen, naar te kijken, zonder mezelf of anderen te oordelen of veroordelen, omdat ik nog niet zo goed ben als het water naast mij dat zich niet meer uit zijn lood laat slaan. Tenslotte hebben we allemaal een zelfde intentie, maar wel ieder ons eigen tempo om naar de zee van verbinding en eenheid te stromen.
Ik oordeel ook minder en minder over die ‘stomme’ rots waartegen ik eerst botste en ook niet over die kei-grote boom die me een tijd de weg heeft versperd, waardoor ik vertraging heb opgelopen. Het zijn moment-opnamen, maar dan kom ik iedere keer weer boven en besef opnieuw wat mijn missie is:
‘Bewust, in neutraliteit, stromen naar mijn doel:
EEN NIEUWE AARDE, een zee van verbinding en eenheid.’
Al bij al hoef ik toch mijn stem en mijn energie niet weg te geven aan het oordelen of bevechten van de doelen die iemand anders heeft?
Eens ik zeker ben van ‘mijn eigen keuze’, kan ik de weg daarnaar niet alleen zien en gaan, maar dan komt er, vreemd genoeg, echt waar, onverwachte hulp van veel kanten.
Boeddha zei het ooit zo: “Streef een ongebonden geest na, van onderen, van boven en er dwars doorheen. Hoe we op situaties reageren wordt vaak bepaald door onze gebruikelijke denkpatronen. Zolang die patronen bestaan, reageren we keer op keer op dezelfde automatische manier. De (h)erkenning van onze geconditioneerde gedachten is de eerste stap om de cyclus te stoppen en door onze zelfopgelegde banden te breken om op die manier het pad te openen naar verbeelding, emotionele vrijheid, persoonlijke vervulling en geestelijke verlichting.”
Geen enkele kracht op aarde is sterker dan de kracht van mensen die van iets houden en die datgene waarvan ze houden heel graag willen. Als we zowel onze liefdeskracht als onze wilskracht gebruiken is er niets sterker dan dat. Als tegengewicht van de angst, de onmacht of de twijfel die de meeste mensen nog steeds voelen, kunnen we ons beeld van de nieuwe wereld, waarvan we zoveel houden en die we willen manifesteren, bewust in het mensheidsveld plaatsen. Dan zal die wereld er ook komen.
Maar: ‘Alles begint met de eerste stap’.
Zondag 24 januari 2021
Met dank aan mijn inspirators: Christina Von Dreien, Lorie Ladd, Boeddha, Martha Krul, Mahatma Gandhi, … en aan jou lieve lezer, om open te staan voor de diversiteit van denken.
Wil je reageren dan kan dat via de website: sjamaancoach.be, doorscrollen naar Blog en je onderaan inschrijven met je emailadres, dan kan je rechtstreeks reageren op de blog, maar het kan ook via facebook Riet Lenaerts en op riet@sjamaancoach.be
Ik ben benieuwd naar jouw manier om om te gaan met 'de polariteiten-tijd'.
Infospirator