Het is een interessant fenomeen dat wanneer er verteld wordt ‘over’ een probleem, de meeste mensen, haast automatisch, zullen proberen behulpzaam te zijn en advies te geven om het probleem op te lossen.
Het lijkt gewoon wat mensen ‘natuurlijker-wijze’ doen.
Maar zij die het advies krijgen, kunnen zich daar soms mateloos aan storen. Op het eerste gezicht zou je kunnen zeggen dat het probleem dan toch duidelijk ligt bij diegenen die ‘willen’ helpen…
Maar is dat zo?
Zonder twijfel zijn er mensen die al te snel hun adviesen, als pijlen, afschieten, zonder zelfs het hele probleem gehoord te hebben.
Vaak behoren zij tot de categorie ‘doeners’ die er meestal als de kippen bij zijn om een oplossing voor een probleem te vinden en aan te reiken. Opgelost die handel!
Ik hoor wel eens vaker van vrouwen dat ze zich storen aan het feit dat wanneer ze iets waar ze mee zitten willen delen met hun partner, die meteen met een oplossing komt aandraven, terwijl zij het probleem alleen willen ‘delen’… maar niet meteen vragende partij zijn voor een oplossing. In tegendeel, hen van een oplossing voorzien, ervaren ze vaak als ontkenning van wat ze zelf ook wel kunnen.
Maar in de sjamaan-coachings-praktijk, merk ik dat er nog een derde type is, wiens reactie op het advies van de helper klinkt als volgt:
"Ja-Maar, dat werkt niet voor mij omdat...,"of, "Ja-Maar, dat heb ik al een keer geprobeerd en het werkte niet...,"of, "Ja-Maar mijn situatie is anders...."
Je hoeft nog maar je mond te openen en de ander zegt al gelijk: ‘Ja-maar’. Herkenbaar?
Dit is de stem van iemand die niet echt luistert, niet echt van plan is om
zijn opinie te herzien, in de weerstand gaat en zijn positie verdedigt.
Dit profiel is geweldig in het vinden van bewijs voor, waarom problemen niet kunnen worden opgelost in plaats van actief te zoeken naar hulp om hun situatie te veranderen. Het zijn ook bijv. het type ondernemers die beren op de weg zien voordat ze überhaupt zijn begonnen. Meestal zijn het mensen die ergens in hun jeugdjaren, om –tig redenen al beslist hebben om iemand te worden die altijd voor zichzelf zal zorgen. Die overtuiging dat ze dat alleen voor elkaar zullen krijgen, heeft er meteen ook voor gezorgd dat ze een allergie hebben gecreëerd voor mensen die hen willen helpen. Vaak komt het goedbedoelde advies bij hen binnen als een ‘persoonlijke aanval’.
"Ja-Maars" hebben een behoorlijk negatief psychologisch effect op de persoon die probeert te helpen.
Die voelt zich net ‘afgewezen’. In wezen wordt hem verteld dat zijn advies niet goed is, ongepast is of niet werkt. Het sloopt zijn energie en hij heeft het gevoel dat hij/zij niet anders doet dan ‘trekken’. Het is erg moeilijk om positieve suggesties te blijven doen aan Ja-Maars-mensen.
Zij bouwen een grote dam in de rivier van creatieve ideeën.
Hoe kom je er dan vanaf als je merkt dat je misschien zelf wel een beetje zo’n type bent?
In de eerste plaats door jezelf graag te zien. Want dit soort verandering duurt wel even. Je moet immers eertst iets ‘willen’ veranderen voordat je het ‘kunt’ veranderen. Elke verbinding, in om het even welke relatie, begint met een vorm van communicatie. Dat is dus ook meteen het startpunt om ermee te beginnen.
Hoe kan je van een Ja-MAAR-mindset naar een Ja-EN-mindset evolueren. Van een gesloten naar een open mindset, van een gesloten naar een open communicatie?
Een nieuwe aanname en eventueel bijhorende mantra kan hierbij zeker al een eerste hulp zijn:
‘Mijn manier is EEN manier, maar niet per se DE manier’
of, om het in NLP-termen te vertalen:‘De kaart is niet het gebied.’
Het komt erop aan om stilaan, stap per stap je voorzichtigheid, sceptisisme, en argwanende houding te vervangen door durven’echt’ te leren luisteren naar nieuwe informatie, meningen en feedback… wetende dat jij uiteindelijk nog steeds de eindverantwoordelijke bent in het nemen van een beslissing.
Je zult merken dat je rijker en gelukkiger wordt als je de woorden
‘Ja-maar" stilaan uit je woordenschat elimineert.
In plaats van "Ja-Maar" te zeggen, zeg je bijvoorbeeld:
"Bedankt voor de suggestie!... of…
“Help me om te zien hoe ik dat zou kunnen toepassen op mijn situatie."
Zo heb je twee mensen die naast elkaar werken aan het probleem, in plaats van twee mensen, met het probleem tussen hen, die ruzie maken.
Het kan dan vrij snel zowel op privé als op zakelijk vlak een een stuk soepeler gaan lopen… zonder dat je iets uit hoeft te gommen waaraan je gehecht bent, je voegt eigenlijk iets toe.
Beste lezer, denk je dat we het vandaag kunnen redden zonder één
"ja, maar"? Het is het proberen waard, want vaak is het zo’n automatisme geworden, dat we er ons niet eens meer bewust van zijn.
Glimlach gerust als er plots een oranje verklikkerlichtje in je linker ooghoek gaat pinken. Elke reis van duizend mijlen, begint tenslotte nog steeds met de eerste stap.
Beste bedrijfsmensen, wat ik me ook wel afvraag is hoe jullie omgaan met de cultuuromslag die het voorkomen van ’Ja-maars’ mogelijk maakt? Proberen jullie ‘Ja-maarders’ te overtuigen?
Negeren jullie de ‘Ja-maars en de ‘Ja-maarders’, met het gevaar dat de sfeer er niet beter op wordt?
Betrekken jullie de werknemers al, in een vroeg stadium, bij veranderingen, zodat de betrokkenheid ontstaat die ‘Ja-maars’ kan verminderen? Want in ‘Ja-maar’, zit behalve een uiting van weerstand natuurlijk ook wel een potentiële bijdrage aan kwaliteit.
Hoe recupereren jullie die capaciteit, zonder in de valkuil van de indirecte ‘nee’ te trappen?
Lanceren jullie plannen pas, als alle ‘Ja-maar-argumenten,’ zijn weggewerkt?... of ben je als leidinggevende eerder bang of geïrriteerd door de ‘Ja-maarders’ en probeer je samenwerking met hen tot een minimum te beperken?
Of vertrek je van een paar gouden sleutels:
1) Luisteren en samenvatten.
Reageer niet direct inhoudelijk. Luister naar de ander en vat samen. Mensen willen het gevoel hebben gehoord te worden.
2) Doorvragen… Stel vragen ter verduidelijking.
Wat wil de ander met zijn idee bereiken of voorkomen? Wat is hierin ‘wezenlijk’ belangrijk voor de ander EN wat is hierin ‘de boodschap’, of het extra aandachtspunt dat jij zou kunnen integreren in jouw voorgestelde idee of plan?
3) Reageer met ‘Ja’-EN…’
Denken in oplossingen. Creëer een positieve energie. Reageer
inhoudelijk op de inbreng van de ander en begin met ‘Ja’-EN.
‘JA’= gelijk aan het plan dat op tafel ligt en dat je wil verwezenlijken
+ EN= de samenvatting van punten waar je extra ‘aandacht’ aan wil
geven bij de realisatie van het plan.
Hierdoor ga je bedenken wat er is en wat je ermee zou kunnen. Dit
activeert het creatieve gedeelte in je brein en bevordert het denken in
oplossingen.
Alles is OK. Er alleen maar eens over reflecteren, kan onze blik al verbreden.
Zaterdag 24 oktober 2020
Infospirator
Comments