Net als jij wellicht, lieve lezer, heb ik het gevoel dat de wereld bol begint te staan van polariteiten waarin we ons verliezen.
Als sjamane vraag ik me dan af wat het leven, het univerum, het AL, Spirit, God of welke naam je ook wil geven, ons wil tonen?
Er zijn een paar dingen die ik vandaag zie en waar ik toch wel even bij stil sta. Ik wil ze graag met jou delen, al was het maar omdat we er misschien met z’n allen een reflectiemoment zouden kunnen aan besteden.
Ik merk dat meer en meer mensen een soort label beginnen te plakken op, wat zij benoemen als: ‘…dat waar we niet willen naar kijken omdat het ons niet gelukkig maakt.’… Het IN-mode-label van deze tijd, om ons tegen af te zetten, is ‘Conspiracy-theory’ en ik ervaar in –‘wat we dan wèl willen zien’- behoorlijk wat incongruentie.
Mensen kunnen en willen niet vatten dat het mogelijk kan zijn dat andere mensen, zonder scrupules, huns gelijken ‘bewust’ willen pijn doen, vrouwen en kinderen willen misbruiken en ze op rituele wijze doden, dat ze onze voeding en onze gronden ‘bewust’ zouden willen vergiftigen, wetende dat dat de oorzaak zal zijn van veel fysieke ellende. Het gaat boven hun bevattingsvermogen dat een klein groepje mensen, eenzijdig gedreven door geld en macht, zou willen regeren over een hele wereld, daarbij ‘de mens’ gelijkstellende aan een robot. Hoe valt het ook te begrijpen dat mensen ‘moedwillig’ onze aarde willen herscheppen tot
de Matrix’, of Orwell’s ‘1984? Dat is ongetwijfeld distopisch, bangmakerij, zo’n vaart zal het wel niet lopen…
Maar toont dit ons niet bovenal, koppig en halsstarrig, willen vasthouden aan het onveranderlijk grondbeeld, dat we nog steeds in ‘vrijheid’ leven?
Maar is dat zo?
En ook voel ik hoe we ons maar al te graag inlijven bij ‘de goeien’.
Wij zijn de mensen van het Licht, de anderen zijn van het Onlicht.
Wij zullen het Onlicht bevechten en uitroeien, wij zullen het winnen van de duisternis. Zij zijn de slechten die, afschuwelijke niet te verstane dingen doen en wij, wij daarentegen gaan voor het Licht…
Is dat zo?
Mijn sjamaanse leefkader heeft me geleerd dat elke potentiële verandering start met het aanvaarden van DAT WAT IS. Met ‘aanvaarden’, wordt hier uiteraard niet bedoeld dat je, DAT wat is, ‘goedkeurd’ maar wel dat je het onder ogen DURFT zien.
Ik kan heel goed begrijpen dat de wantoestanden, het wanbeleid en de leugens die nu meer en meer het daglicht zien, als een bom inslaan, omdat ze een ‘extreme uitvergroting’ zijn. Niet noodzakelijk van dat wat niet bestaat of aanwezig is, maar misschien wel van wat wij met z’n allen al jaren weigeren onder ogen te zien.
Ik bedoel daarmee: Zijn wij er niet al lang van op de hoogte dat omdat wij alsmaar meer goedkope kleding willen, mensen in ontwikkelingslanden in erbarmelijke omstandigheden werken voor ons? Dat kleuters van vier, vijf jaar, in grotten worden gedropt om voor de silicium in onze slimme apparaten, elektronische apparaten, hybride voertuigonderdelen… te zorgen. Zijn wij er, wel of niet, van op de hoogte dat er massa’s mensen per dag sterven van honger of oorlogsgeweld, dat vluchtelingen op zee verdrinken of in de ellende van kampen wegkwijnen en iedere vorm van trots en fierheid kwijtraken, dat er een veel te groot aantal kinderen, ieder jaar weer, onder de radar verdwijnen en nooit terug gevonden worden, zijn wij op de hoogte van het feit dat er zoiets als seks-trafiek bestaat of dat er een dossier ‘Belgische doofpotten’ bestaat, met o.a. de ‘Roze balletten’ die in de openbaarheid werden gebracht en Dutroux’s & co’s die in deze wereld leven?
Weten wij dat de katholieke Kerk het ‘kindermisbruik’ graag in de vergeetput stopt? Zijn wij ervan op de hoogte dat dieren vandaag gestresst worden van bij hun geboorte tot aan hun, vaak niet aanvaardbare manier, waarop ze worden geslacht voor onze porties vlees op tafel? Durven we nog nadenken over onze vruchtbare gronden die door monocultuur sterven en dat de gemanipuleerde zaden en bestrijdingsmiddelen zorgen voor een groot aantal nieuwe allergieën… of dat alles weer eens muisstil is geworden rond de klimaatproblematiek?
Hoe komt het dat onze politiekers geen rekening meer houden met de stem van het volk dat hen gekozen heeft en dat het onderwijs,
de economie en de bankwereld hun eigen richtingaanwijzers verkiezen boven onze vraag voor ‘verandering’?
Wat vertelt die spiegel ons over:
‘Weten en toch amper reageren, omdat dat ons niet gelukkig maakt?’
Wat is ons eigen aandeel in het ontstaan van ‘Onlicht’?
Hoe makkelijk hebben wij de voorbije jaren niet het excuus gebruikt van: ‘Erg, heel erg, maar wat kan ik enkeling daar aan veranderen?’ of waren we tevreden met één enkele opgeloste zaak?
Zijn wij niet zelf een tak van een ongezonde boom met ongezonde wortels?
Als ik vandaag kijk naar zij die de ‘Onlicht-strekking’ aansturen, dan merk ik, dat als ik niet blijf hangen in de valkuil van ‘niet te verstane daden’, ik terecht kom in een diepere laag die ook, weze het in mindere mate, een laag is die wij, -jij en ik- misschien ook dienen te exploreren.
Greed: gretigheid, hebzucht, gulzigheid, onverzadigbare, ongecontroleerde behoeften naar toename in verwerving van materie of macht en Arrogance: overtuigd zijn van de eigen kwaliteiten maar feitelijk onbekend zijn met de eigen zwakheden. Niet luisteren naar anderen en uitsluitend de eigen meningen en paradigma's erkennen.
Arrogantie is, een voor anderen beledigende, neerbuigende manier van doen en denken waaruit blijkt dat je denkt dat je beter, belangrijker, knapper of slimmer bent dan zij.
Cit. Wikipedia
Ben je ondertussen zenuwachtig op je stoel aan het wiebelen, aan het twijfelen of je nog wil verder lezen? Maakt het je niet gelukkig om dit te lezen, heb je ondertussen beslist mijn blogs beter niet meer te lezen of gaat er ergens toch… een belletje rinkelen.
Ik begrijp je, want mijn ‘ZIEN’, is in de eerste plaats een vervelende confrontatie met mezelf. Maar met het nodige mededogen voor mezelf, als mens, op deze aarde, slaag ik er meestal in om niet te stoppen, maar nieuwsgierig te worden naar: ‘Kan het ook anders?’. Ik hoop dat dat ook voor jou zo is.
Vertrouw me, mijn bedoeling van dit bespreekbaar en leesbaar maken, heeft niets, maar dan ook niets te maken met ‘schuld-inductie’, of verwijten maken naar anderen…
IK ben JIJ en JIJ bent IK.
Maar het is wel een uitnodiging om durven te zien naar DAT WAT IS, zodat we helder kunnen beginnen zien wat we WEL willen.
Zaterdag 23 januari 2021
Namaste lezer, die deze leeservaring bent aan-gegaan.
Morgen kijk ik, als je zin hebt, samen met jou naar: ‘Kan het ook anders?’