Deel 4
Anomalieën zijn, zoals gisteren gezegd, zeer interessant om te observeren en te bestuderen, omdat ze uitzonderingen op de regel vormen, omdat ze verhalende ‘in-vraag-stellers’ zijn.
Er zijn altijd gebeurtenissen en fenomenen die mensen verbijsteren en dat is, in zekere zin, onze redding.
Precies daardoor blijven we investeren in het achterhalen van waarheid.
Waarom is die persoon plotseling hersteld van stadium vier kanker? Hoe heeft die persoon een auto van twee ton van dat kind getild? Hoe danste die persoon woest op hete kolen en blote voeten en werd hij niet verbrand?
Deze dingen horen niet te gebeuren, maar ze gebeuren wel, elke dag.
Een van de anomalieën die mij het sterkst is bijgebleven, is de beroemde zaak van een man met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Hij had twee prominente en verschillende persoonlijkheden. De ene was bekend als diabeticus en de andere niet. Wanneer degene met diabetes aanwezig was, toonde hij alle fysiologische symptomen van diabetes en moest hij insuline nemen. Als hij dat niet deed, zou hij sterven. Als de andere persoonlijkheid aanwezig was, vertoonde hij absoluut geen symptomen van diabetes en als hij insuline nam, zou het hem doden. Dit maakte zijn artsen gek met het proberen te achterhalen wie er op welke momenten aanwezig was, zodat ze er zeker van waren dat ze zijn insuline inname wel of niet konden reguleren.
Hoe is het nu mogelijk dat hetzelfde lichaam alle symptomen van iets direct kan laten zien of ze direct kan laten verdwijnen, afhankelijk van wat de verantwoordelijke persoon gelooft? Wijst deze anomalie op een verborgen waarheid dat we op een dieper niveau zitten, dat we alles kunnen maken als we het maar genoeg geloven? Is het mogelijk dat we symptomen kunnen produceren van een virus dat ons daadwerkelijk kan doden als we het impliciet geloven of in sommige gevallen het tegenovergestelde idee dat het ons niet zal raken? Misschien worden mensen alleen ziek als ze geloven dat ze ziek kunnen worden en anderen niet. Misschien vangen mensen virussen op als ze geloven in besmetting terwijl anderen dat niet doen of is besmetting ‘echt’ en onafhankelijk van het geloof? Het is duidelijk dat geloof er iets mee te maken heeft, maar hoeveel invloed heeft het? Veel, afhankelijk van het niveau waarop je trilt.
Verklaart dit waarom sommige mensen sterven aan het coronavirus en velen niet? Is dat zo?
Nu roept dit natuurlijk enkele bijkomende belangrijke vragen op. Kun je gewoon van gedachten veranderen en veilig zijn of ben je nog steeds in gevaar? Kunnen we echt ontsnappen aan de collectieve geloofssystemen en verhalen? Er zijn veel voorbeelden van mensen die dachten dat ze konden vliegen als ze het gewoon geloofden en die toch wel te pletter vielen, ook al is er veel historisch bewijs dat mensen kunnen leviteren en dat ook doen. Ik heb mensen gekend met kankerdiagnoses die niet geloofden in chemotherapie en bestraling, alternatieve therapieën probeerden en snel stierven aan hun symptomen. Misschien zijn tienduizenden mensen op deze manier gestorven. Hoeveel mensen zijn gestorven aan chemotherapie of bestralingstherapie? Dat zullen we nooit weten, want artsen zetten dit nooit op de overlijdensakte. Je kunt erop wedden dat tienduizenden mensen zijn gestorven door verkeerd toegepaste chemotherapiebehandelingen, en niet aan hun kanker.
Dus, wat moeten we geloven?
Mijn conclusie hier is dat het collectieve geloofsysteem in bepaalde verhalen niet gemakkelijk te overwinnen is. Persoonlijk geloof ik dat gevorderde individuen spontaan kunnen zweven, maar ik ga het niet uittesten door op korte termijn van een brug te springen. De wereld is er gewoon nog niet met zijn collectieve geloof in de mogelijkheid ervan. Soms moeten we erkennen dat, hoewel we theoretisch iets geloven, we op een onderbewust niveau de angst behouden dat iets anders waar is. Als we daar niet eerlijk over zijn, kunnen we gemakkelijk sterven. Er zijn veel dingen waarvan ik geloof dat ze in de toekomst waar zullen zijn, maar als soort zijn we nog niet klaar om deze dingen te geloven en ik ben nog steeds beïnvloed door de huidige overtuigingen zoals de meesten van ons. Ik zou mezelf voor de gek houden als ik dacht dat ik dat niet was. Er zijn zoveel mensen die geloven in besmetting dat het moeilijk is om die trend te doorbreken.
We leven in een tijd van grote veranderingen, een tijd van radicale verandering. Er zijn andere tijden in de geschiedenis geweest dat mensen een brug moesten slaan tussen geloofssystemen. Na de Franse revolutie was er een radicale verschuiving naar het geloof in wetenschappelijke ontdekkingen over de diep conservatieve en beperkte opvattingen over religie. In sommige opzichten was dit een grote bevrijding. Op andere manieren gingen we dan wel weer overboord naar de tegenovergestelde polariteit. Als we gevangen zitten in een tijd tussen oude en nieuwe geloofssystemen, is er veel verwarring en stress bij het bepalen van wat we moeten geloven.
Soms moeten we ‘lippendienst’ bewijzen aan het oude, ook al voelen we dat het nieuwe correcter is.
Ik heb bijvoorbeeld het gevoel dat de lichamen die we hebben volledig hernieuwbaar zijn en kunnen bestaan zonder ziekte en kwalen. Ik heb in dit opzicht enige vooruitgang geboekt, maar toch blijf ik veroudering en fysieke beperkingen ervaren, zoals allergieën, omdat ik in de soep van het oude verhaal zit.
Dat irriteert me, maar ik accepteer het voorlopig. Het is niet nodig om dit lichaam te dwingen om radicaal nieuwe ideeën te accepteren omdat het zijn status quo heeft. Mijn lichaam zal geleidelijk aan reageren op het nieuwe verhaal, maar praktisch gezien heb ik uiteindelijk een nieuw lichaam nodig dat anders en beter geconditioneerd is.
Sjamanistisch gezien is het mogelijk om het oude verhaal uit te wissen en helemaal geen verhaal te hebben. Precies dat aspect van het sjamanisme is voor mij, bijzonder interessant, maar het is niet iets dat van de ene op de andere dag gebeurt. Het is een meer geleidelijk proces.
Binnen de komende vijftig jaar zullen de veranderingen in onze geloofssystemen en verhalen zo radicaal zijn dat onze wereld onherkenbaar wordt. We veranderen letterlijk de octaven en geloven dat het coronavirus een rol speelt in het versnellen van dit proces. Het dwingt ons om in het reine te komen met onze verhalen. Het proces is voor velen zeer ongemakkelijk en destabiliserend.
Voordat de stabiliteit terugkeert, moeten we het onbekende onder ogen zien en je zal me hiet niet horen zeggen, dat dat niet best een angstaanjagend en opwindend vooruitzicht is. Het onbekende wordt het bekende, zoals het gebeurt. Door te kiezen voor wat er gebeurt, blijven we uit het verzet en blijven we neutraal, een evenwichtige plek om te zijn.
Dit vereist dat we op elk moment aanwezig zijn in het NU, geen eenvoudige taak, dat voel ik zelf ook best.
De basisaanname van het Innerlijk sjamanisme is:
‘The eternal art of living in harmony with ALL that is.’
De risico's zijn hoog in dit streven. Als we ervoor kiezen om in de ene polariteit te zijn, lopen we het risico dat we van de andere polariteit vervreemden en dat we slechte keuzes maken. Neutraliteit is een actieve, overstijgende manier van polariteiten. Een soort boog boven de polariteiten, waarbij we bewust zijn van iedere polariteit an sich, zonder er echter aan gehecht te raken.
Bijzonder moeilijk voor de mens, want hij/zij wil zo graag ergens bijhoren.
Het versterkt onze –illusie- van ‘belonging.
MAAR, ALS WE VOORZICHTIG BLIJVEN VRAGEN STELLEN EN BLIJVEN HAMEREN OP DE WAARHEID, KUNNEN WE VEEL VOORUITGANG BOEKEN ZONDER ONSZELF OF ANDEREN TE KWETSEN IN HET PROCES.
We kunnen vriendelijk en medelevend zijn naar mensen met verschillende standpunten. Mensen zouden het recht moeten hebben om te kiezen wat ze willen geloven, zonder iedereen te dwingen hetzelfde te geloven. Een goed voorbeeld hiervan zijn de geloofsovertuigingen. Het zou goed zijn als mensen gewoon hun eigen overtuigingen in deze zaak zouden kunnen volgen en niet zouden proberen om iedereen te dwingen zich in en naar, één van de polariteiten te schikken.
Ik geloof dat als we niet de volle verantwoordelijkheid nemen voor het beheer van ons eigen stuk verantwoordelijkheid, de natuur dit voor ons zal doen, en misschien niet op een zeer prettige manier. Als we leren dat lichamen slechts voertuigen zijn en niet de essentie zelf, zal veel van dit probleem verdwijnen, net zoals de meeste problemen zullen verdwijnen met de radicale verandering die we opgestart hebben.
Onlangs las ik, om deze korte reeks te eindigen, dit inspirerende Ijslandse gezegde:
‘Hou vol. Als het weer je niet bevalt, wacht dan even.’
Zondag 15 november 2020
Dank je wel lieve lezer om op deze manier misschien wat meer contact te krijgen voor de wijze van denken van ‘de sjamaan in jezelf’.
Met dank ook aan mijn inspirators: Sandra Ingerman, José Stevens,
don Miguel Ruiz en Linda Star Wol.
Infospirator