Is de beste reactie negeren, fel verzet bieden, aanvallen, in de humor zijn, ondermijnen, saboteren, of wat? Het probleem is de eeuwenoude regel dat wat je weerstaat, je ook wordt. Dat is wat menig veelbelovende revolutie heeft doen ontsporen. De juiste reactie vereist een evenwichtsoefening van een aantal gereedschappen uit de spreekwoordelijke overlevingsgereedschapskist. Natuurlijk kan het nooit kwaad om met een beetje humor te beginnen en te beseffen dat je nooit op de schijn moet vertrouwen en dat dit allemaal een passiespel is dat door onszelf wordt opgevoerd om een zeer interessante reeks levenslessen te creëren.
Toegang tot neutraliteit is heel nuttig op de lange termijn. Op de korte termijn is woede niet altijd een negatieve reactie en soms een goede motivator om tot actie over te gaan.
Een beetje ondermijning hier en een beetje sabotage daar kan nuttig zijn. Negeren heeft zijn plaats wanneer je geconfronteerd wordt met een blaaskaak, maar is geen goede algemene strategie voor het grotere geheel, bijvoorbeeld zoals het negeren van een gebroken bot, een ernstige snijwond, of kanker; geen goed idee. Men moet zijn gevechten kiezen op het beste moment en op de beste plaats en soms vereist dit het vasthouden van de linie en hevig verzet. Op andere momenten kan een tijdelijke schijnbeweging om zich terug te trekken of een nederlaag te aanvaarden een goed ‘’manoeuvre’ zijn, omdat het de andere kant uit zijn evenwicht brengt en hen kwetsbaar maakt, zoals duidelijk is in de krijgskunst.
Sommige gevechten kunnen niet op korte termijn worden gewonnen en mogen niet afleiden van het algemene doel. Als iets anders volwassen mensen heeft verslagen, dan is het wel hun neiging om zich op te splitsen in idealistische afsplitsingen van een grotere groep, die zich vervolgens voeden met de verdeel-en-heersstrategie van de zogenaamde krachten van corruptie. Sommigen willen aandacht voor de vrije meningsuiting, milieu, dierenrechten, kinderrechten, genderproblematiek, asielbeleid en ga zo maar door. Dit zijn geen tegenstrijdige zaken, maar wanneer ze als tegenstrijdig worden gezien, worden ze een zwakke plek waar de krachten van corruptie hun voordeel mee kunnen doen. Wanneer één onderwerp een stem vindt en geld en aandacht krijgt en vooruitgang begint te boeken, voelen sommige anderen zich gepasseerd en willen zij ook onmiddellijk winst boeken. Dat is, naar mijn gevoel, niet praktisch en op deze manier zullen ook geen goede resultaten worden bereikt. Elk van hen heeft alle krachten nodig om aan te trekken wanneer de tijd rijp is. Ongeduld is een verliezende strategie.
Over het geheel genomen is de beste strategie het langzaam en onverbiddelijk opbouwen van algehele kracht totdat de kracht van verandering overweldigend is. De andere kant kan gevechten winnen, maar deze meer geleidelijke strategie beheerst de uitkomst van de algemene wedstrijd. De brandstof voor het opbouwen van deze kracht komt van het absolute vertrouwen, de kennis, en de perceptie over wat op één lijn ligt met Spirit en wat niet. Dit heet een oog op de bal houden EN op de deur aan de andere kant van de tempel van tienduizend demonen.
Uiteindelijk helpt het dat ieder die zich met deze revolutie of paradigmaverschuiving bezighoudt, beseft dat wat een uiterlijke oorlog van waarden lijkt, niets anders is dan een persoonlijke confrontatie met het eigen ego. De tegengestelde hersenhelften moeten worden verenigd in een huwelijk, het mannelijke met het vrouwelijke op een hoger niveau van perceptie.
Zowel het onverantwoordelijke, destructieve, gewelddadige, narcistische mannelijke als het manipulatieve, onverantwoordelijke, en even destructieve en narcistische vrouwelijke hebben een opwaardering nodig naar een hoger niveau van bewustzijn in ons. We moeten het eerst hier doen, in onszelf, en dan zullen we de veranderingen overal om ons heen zien.
Bitter of zoet of allebei?
Zondag 12 december 2021
Met dank aan mijn inspirators voor deze blog: Hank Wesselman,
Sandra Ingerman, José Stevens en Linda Starwolf.
Infospirator