Waarom kom ik graag terug op de realiteit van de cirkel?
Omdat het drama waarin wij verdwaald raken, GRENZEN, heet.
Neen, niet landsgrenzen maar de grenzen in onze hersenen. Weet je nog dat we ooit, ergens zijn begonnen met een totaal onzinnige grens te trekken tussen onze hoofd en ons lichaam, tussen ons denken en ons voelen, tussen onze mind en ons hart…
Maar er zijn nog zoveel andere grenzen die we hebben geïnstalleerd en die bijdragen tot het creëren van drama. Er is bijvoorbeeld een grens die wij hebben ingesteld tussen
wat -wel- en wat –niet- belangrijk is. We hebben een grens in het leven geroepen, tussen wat van -het leven- is t.o.v. wie wij zijn. Wat is van mij t.o.v. wat is de buitenwereld.
Iedereen kent dit… en dat… is precies de basis van het drama dat we zelf creëren.
Daarom vind ik het zo belangrijk om iedere keer weer te praten over de Rode Weg, de weg van de Indiaan, de weg van inheemse stammen en sjamanen.
Het is de weg van de realiteit van de cirkel t.o.v. de horizontale of lineaire realiteit.
Het is mijn overtuiging dat wij, als mensheid, sneller kunnen evolueren wanneer we aanvaarden dat wij kunnen leren, van de eenvoudige basisprincipes, die de basis vormen van hun manier van omgaan met zichzelf, met hun medemens, met de dieren, met de natuur, met de wereld, met de aarde, met het universum, … om dan opnieuw terug te schakelen naar het eigen ‘IK’ als het gaat om het vinden van oplossingen voor problemen.
Wanneer we leren op de lijn te blijven van ons hart, het spoor van ons Bewust-Zijn te volgen en het principe te heiligen van ‘Walk your Talk’, garandeer ik je dat je binnen de kortste tijd anders naar de wereld en naar jezelf kijkt, niet langer gehecht aan wat of wie je onzin wil verkopen of je wil stimuleren om nog meer grenzen te creëren die je leven tot een groter drama kunnen maken.
Het, in het geheel van je leven, leren toepassen van deze drie, ogenschijnlijk eenvoudige principes zullen ervoor zorgen dat de grens wegvalt, die -jij en ik- in het leven hebben geroepen, tussen onze externe wereld en onze interne wereld. Waarom?
Laten we even het voorbeeld nemen van China, om een voorbeeld te nemen op het niveau van de wereld.
In China is een deel van de Chinezen zeer ecologisch geörienteerd.
Ze zijn er bijvoorbeeld in geslaagd om de overheid ertoe te dwingen om een ongelofelijk ecologische beslissing te nemen:
DE BOSSEN MOETEN BESCHERMD WORDEN.
Er is een regeringsmaatregel die stelt dat er geen bomen meer mogen gekapt worden omdat de veranderingen in het klimaat, als het ware smeken om de bossen te beschermen, maar… er is een ander deel van de Chinese bevolking (want alles is verdeeld, door grenzen van dualiteiten en polariteiten, net zoals bij ons), dat scandeert: ‘Produceren!!
We moeten produceren, we moeten rijk worden.’ En dus maakt dat deel van de Chinese bevolking spotgoedkope houten objecten in schandalige werkomstandigheden.
Maar dat vinden ze niet erg! Wat doet dit deel van de Chinese bevolking dan?
Ze kopen, overal ter wereld hout op.
In Frankrijk was er recentelijk een staking van de houtverwerkende Industrie die erop wijst dat zij, binnen een paar maanden, geen hout meer zullen hebben, omdat de Chinezen alle hout aan het opkopen zijn. En in Frankrijk hebben de meeste mensen dan weer zelfs niet het bewustzijn dat hun bossen ‘werkelijk’ belangrijk zijn.
Maar zie je, om hun eigen Chinese bossen te vrijwaren, gaan een deel van de Chinese mensen, de bossen in de rest van de wereld leegroven.
Zijn zij hierin uniek in hun manier van doen? Absoluut niet.
In de Westerse wereld, kampt men met een mega overschot aan afval. Een deel van de Westerse mensen is hard aan het werk om te weten te komen, hoe we iets aan de oorzaak hiervan kunnen doen en hoe we dat kunnen realiseren. Maar een andere deel van de verbruikers, hele grote EN kleine, die vooral willen produceren, zijn het in principe eens met de eerste groep, maar lossen het probleem, zonder scrupules, op door hun afval te gaan dumpen in een andere werelddeel, zodat hun werelddeel relatief proper blijft.
Zijn zij uniek in hun manier van doen? Ook niet.
Wat gebeurt in de Wereld, zegt de Indiaan, gebeurt ook binnen in onszelf. Ik wil bijvoorbeeld mijn ‘generositeit’ t.o.v. mijn kleinkinderen tonen EN ik wil ook hun ouders respecteren die de voorkeur geven aan duurzaam houten speelgoed. Maar ik wil ook mijn portemonnee in het oog houden en houten speelgoed, zoals je weet, vrij duur.
Gevolg: Ik zal houten speelgoed kopen dat in China gemaakt wordt door kinderen onder verschrikkelijke omstandigheden. Het is haalbaar voor mijn portemonee en ik kan toch mijn wens vervullen om ongelofelijk ‘genereus’ over te komen bij mijn kleinkinderen en om respect te hebben voor de mening van hun ouders. Dus: Om mijn grote -generositeit- te kunnen bevestigen, ga ik de gruwel voeden. Zie je hoe wij dat dus doen?
Of: ‘Mijn huis is altijd proper. Je kan er, bij wijze van spreken, van de vloer eten.’ Bravo.
Maar als ik ergens anders in de natuur ben, kan ik toch gerust mijn sigarettenpeuken op de grond gooien, mijn blikjes of plastic bekertjes, dichtgeknepen, achterlaten.
Dat maakt me niet uit. Ik heb daar niks mee te maken, dat is niet MIJN huis, of MIJN tuin, het is niet bij MIJ… en nochtans heb ik goed begrepen dat het principe van properheid en respect voor de plek en de natuur… belangrijk is.
Maar… kunnen we dat ook behouden als we naar buiten gaan?
Zie je, dat zijn de grenzen die we niet ontkrachten en waardoor we uiteindelijk drama creëren.
Zolang mijn territorium letterlijk alleen betekent: ‘Wat van mij is’, of zolang één idee opgesloten blijft op één plek waardoor aan een andere plek daardoor een -ander- soort ‘middelen’ wordt bezorgd,… zolang die fragmentering blijft bestaan, zullen we leven in
‘de gekheid van de wereld’.
We blijven vernielen met… ‘goede bedoelingen’.
Als dat geen doordenker is. Het geeft ons zo ongeveer de levenslange permissie om altijd weer terug te vallen op onze oude patronen:
‘Ik’ kan toch niks veranderen aan de omstandigheden van de kinderen in China!’
Wel weet je wat… koop dan geen dingen die daar vandaan komen. Koop objecten die door een ‘ecologische’ vader in China of, in om het even welk land, op een duurzame manier werden gemaakt. Zij zullen ervoor zorgen dat die vader, met het geld dat jij gaat geven, ook zijn kind gelukkig kan maken .
Blijf de lijn van je hart volgen, blijf op het spoor van ‘Bewust-Zijn’ en
‘Walk your Talk’, zoals de Indiaan en wellicht, ook onze voorouders, het ons ooit
voorleefden. Het is NU aan ons om door de sluiers van illusie heen te stappen en het drama te ontkrachten. Van lijn naar cirkel.
Zaterdag 3 juli 2021
Met dank aan mijn inspirators: Sandra Ingerman, José Stevens en Gislaine. En mijn dank aan jou lezer, die voeling heeft met de realiteit van de cirkel.
Infospirator