We staan vandaag op een cruciaal punt in onze evolutie. We maken iets ‘essentieels’ mee. Het in vraag stellen van de vrijheid. Misschien moeten we wel in een situatie terecht komen, waarin we dreigen haar kwijt te raken, om te beseffen hoe belangrijk zij voor ons is.
Onze vrijheid en… onze democratie.
De vrijheid is vandaag flink door mekaar geschud door Covid19, de katalysator die als een wervelwind doorheen alle domeinen van onze levens flitst.
Onlangs vertelde een moeder me dat ze boos was op haar zonen omdat ze zich, zonder haar goedkeuring, hadden laten inenten om tijdens het weekend naar nachtclubs te kunnen gaan. Ze was er het hart van in en vertoonde alle verschijnselen van schuldvervangende schaamte omdat haar zonen zich hadden laten inenten, terwijl ze er alles voor had gedaan om de waarden van haar en haar man door te geven.
Ze voelde het als een persoonlijk debacle.
Ik probeerde haar duidelijk te maken dat haar zonen, kinderen zijn van hun tijd. Dat 'wat' ook hun keuze is, het de juiste keuze is. Ik zei: ‘Het is niet jouw keuze, dat begrijp ik, maar de essentie van vrijheid is dat je allereerst aan de andere, in deze je zonen, de vrijheid geeft om hun eigen keuze te maken. Dat wil zeggen dat je hen de vrijheid geeft om te beslissen zich, al dan niet, te laten vaccineren… voor welke reden dan ook. Als dat respect niet rond de huiselijke tafel kan worden opgebracht, dan kan je moeilijk de straat opgaan om aan anderen te vragen dat ze dat respect opbrengen.'
Haar antwoord kwam snel en scherp: ‘Nee, dat is niet hetzelfde!’ zei ze. ‘Dit is gevaarlijk’.
Dus reageerde ik met: ‘Dit is jouw visie, niet die van jouw zonen.’
Herinner je de tijd dat moeders al huilend de straat opliepen omdat hun zonen zich waren gaan inschrijven in het leger om ten oorlog te trekken… zonder goedkeuring van hun ouders. Ja, dat bestond toen ook al. Die jongens gingen zich vrijwillig inschrijven omdat ze ervan overtuigd waren dat ze de planeet konden redden. Dat was hun keuze, niet die van hun moeder, die tegen de oorlog was.
Zie je, op een gegeven moment ‘bestaat’ de vrijheid, of ze ‘bestaat niet’.
Er is, met betrekking tot vrijheid, niet zoiets voorwaardelijks als ‘soms wel’ en ‘soms niet’.
Aan de basis moet je dat al binnen de kring van het gezin kunnen ervaren. Haar reactie was: ‘Maar zij weten niet wat ze doen, ze weten niet waarvoor ze kiezen!’.
Maar ‘niemand’ weet wat hij of zij doet. Dat is nu precies het hele probleem.
Een keuze moet worden gemaakt op basis van helderheid van informatie. Maar soms is het zo dat tegen de helderheid, of de ‘echte’ helderheid aan het licht komt, het evenement al op gang is, of zelfs voorbij is. En dus bevinden we ons op het moment van onze beslissingsneming in een noodgeval. Wat daarentegen WEL belangrijk is, is:
hoe beschermen we in een rechtstaat de keuze van eenieder en hoe kan de keuze van het individuele lichaam met zijn eigen keuze, zich terugvinden in een sociaal lichaam dat hij respecteert? Want het is noodzakelijk dat we een structuur creëren om dat mogelijk te maken.
Kijk, dat is bijvoorbeeld gebeurd met ‘de sigaret’. We wisten allemaal wel dat roken, in principe, schadelijk was voor de gezondheid. Maar we wilden er zo graag bijhoren.
Het gaf ons een gevoel van solidariteit, van vrijheid, van gezelligheid enz… en eigenlijk ‘wilden’ we niet weten dat we onze gezondheid zouden schaden. Zo’n vaart zou het nu ook wel niet lopen. In zekere zin waren we niet echt 'bewust' van het gevaar. Maar het traject dat de sigaret heeft doorlopen, kan in zekere zin vergeleken worden met het parcours van het vaccin.
Eens we, aan de hand van wat de geschiedenis ons toonde, doorhadden dat het hier om een ‘echt’ gevaar ging, slaagden we erin om die enorme sociale en economische machine die met haar hidden agenda’s achter de promotie van tabak zat, te verplichten om de waarheid op ieder pakje sigaretten, van welk merk dan ook, te zetten.
‘Roken doodt’, samen met fotootjes van keelkankers en longkankers verwittigden de roker die een sigaret opstak, dat hij bewust risico’s nam voor zijn of haar gezondheid.
In Amerika ging men nog veel verder. Er werden processen aangespannen tegen de tabak-giganten, maar er werd ook duidelijk gemaakt dat wie rookte geen terugbetaling zou krijgen in geval zijn kanker veroorzaakt was door roken. Met andere woorden, men gaat ervan uit dat het collectief lichaam wil zorgen voor de zorg, voor de school en voor de rest, maar niet om bewuste risico’s op zelfdoding via het roken, te ondersteunen.
In Frankrijk, België en andere landen is men nog niet zover, maar aan de andere kant heeft men hier dan wel een structuur gecreëerd die ervoor moet zorgen dat diegenen die geen rokers-kanker willen krijgen, zich kunnen beschermen. Dus heeft men wetten gestemd die op openbare plaatsen ervoor zorgen dat beide partijen hun keuze kunnen leven. Dat diegenen die niet willen roken daar in veiligheid kunnen voor kiezen en dat anderzijds degenen die wel willen roken zich bewust van hun keuze en hun risico, óók de ruimte hebben om dàt te doen.
Het is die vrijheid van ieder zijn keuze, uitgedrukt in de structuren van onze maatschappij die ‘democratie’ heet. Stel dat men alleen zou gezegd hebben: ‘Roken doodt. Het is de oorzaak van zoveel doden per jaar. We stoppen met de verkoop van tabak in Frankrijk of België of waar dan ook…’, (zoals sommigen dat destijds trouwens ook al wilden), dan zouden we doorheen de open deur zijn gestapt van de dictatuur.
En laat dat nu net zijn wat ik me vandaag afvraag… of het niet net hetzelfde is wat we aan het doen zijn met de vaccinatie?
Want als men iedereen ‘verplicht’ om zich te laten vaccineren, begrijpt men niet goed de reden hiervoor. Want als diegenen die er bewust voor kiezen om zich niet te laten vaccineren, omdat ze meer vertrouwen op hun eigen immuunsysteem dan op een chemisch experimenteel vaccin, bewust bereid zijn om dat risico te nemen, dan is dat
hun keuze en hun probleem.
En als zij die zich wel willen laten vaccineren aan de hand van de info die zij hebben gelezen, gehoord of ervaren hebben, bewust geloven dat zij niets meer riskeren als ze zich wel laten vaccineren, dan is dat hun keuze en hun probleem.
Maar op het ogenblik dat je één visie, ‘verplicht’ toepast, verlaat je definitief de weg van de democratie.
En dat… dat is iets héél belangrijk en vandaag, boven het gegeven van de Covid uit, moeten we zeker ook denken aan het fundament van onze maatschappij die een omgeving moet kunnen blijven bieden voor het grootst aantal keuzes.
Is het niet dat wat wij willen aanbieden aan onszelf, aan onze kinderen en aan onze kleinkinderen?
Za 31 juli 2021
Met dank aan mijn Inspirators Gary Zukav, Sandra Ingerman en het Universeel Veld van Sjamanisme.
Infospirator
Comments