Er wordt vandaag veel, over en weer gepraat, over het huidige gebruik van testen en vaccins. Maar wat niet verteld wordt, is dat in feite het testen op effectieve medicijnen elke dag moeilijker wordt, omdat in steeds meer laboratoriumtests 'placebo's' steeds effectiever blijken te zijn. Dit leidt tot enorme frustratie in de farmaceutische testarena.
Waarom gebeurt dit?
Er zijn verschillende redenen voor, die de medische wereld nooit zal accepteren in haar huidige wetenschappelijk paradigma. Naarmate de bevolking langzaam evolueert in zielsleeftijd zijn ze meer en meer onafhankelijk met betrekking tot wat hen werkelijk geneest.
Oudere zielen kan het gewoon niet schelen. Als zij dachten dat een vijgenreep hun kanker zou genezen is dat precies wat zij zouden eten en zij zouden genezen. Het beperkt pad dat de wetenschap voor zichzelf heeft uitgestippeld, zal haar vrij zeker gedoemd maken te mislukken naarmate de bevolking zich ontwikkelt.
De wetenschap moet haar blikveld verbreden als ze relevant wil blijven. Uiteindelijk zullen we tot de ontdekking komen dat alles een placebo is en dat alles reageert op placebo's en dat zal een gigantische wig drijven tussen wat we ooit dachten dat waar of niet waar was.
Wanneer de wetenschap ontdekt dat alles wat wij als echt beschouwen in werkelijkheid slechts een verscheidenheid van ideeën is die in fysieke manifestatie worden uitgespeeld, zal dat de wetenschap, letterlijk, wijd open blazen en dan zullen wij een kwantumsprong maken in ons begrip van het universum. De eerste aanzetten hiertoe zijn ons al op het spoor door de ontdekkingen van de kwantumfysica.
Maar wat heeft heeft dit alles te maken met pro-actief zijn?
We kunnen niet effectief proactief zijn als we worden gemanipuleerd en gevormd door krachten die niet ons beste belang voor ogen hebben, omdat we dan een valse meester dienen, de verkeerde wolf voeden…
Om effectief pro-actief te zijn, zullen we dieper naar binnen moeten kijken en onze sociale programmering duidelijk moeten zien. Dan kunnen we die inruilen en vervangen door hoe we eigenlijk ontworpen zijn.
Laten we zeggen dat ik geprogrammeerd ben om te doen wat iedereen doet. Ik heb misschien een ontstoken knie en iedereen die ik ken, zegt dat ik een steroïdenprik nodig heb, dat de pijn dan weg is en dat ik weer sneller zal kunnen lopen, of weer aan het werk kan.
Ik maak een afspraak met mijn arts en inderdaad, hij stelt vast dat ik artritis heb en schrijft me steroïden voor in mijn knie.
Ik heb hier echter een slecht gevoel over en besluit de injectie uit te stellen tot ik wat meer onderzoek kan doen. Ik ontdek dat er net nieuw onderzoek is gepubliceerd waaruit blijkt dat steroïden niet per se een goede behandeling zijn, omdat ze in veel gevallen de knieën van mensen slechter maken in plaats van beter. Bovendien ontdek ik dat steroïden zeer slecht zijn voor de lever en zelfs leverschade kunnen veroorzaken.
Ik ga verder met mijn onderzoek en ontdek dat er andere behandelingen zijn die zeer effectief zijn gebleken zonder de twijfelachtige werking van steroïden. Ik kan een injectie krijgen met mijn eigen bloedplasma met stamcellen uit mijn eigen lichaam en deze concentratie plasma kan de aandoening aanzienlijk verbeteren en de ontsteking in mijn knie aanzienlijk verminderen. Ik ontdek echter ook dat deze behandeling niet door mijn ziekteverzekering wordt gedekt, hoewel ze al twintig jaar bestaat en door alle grote sportteams ter wereld wordt gebruikt om hun atleten te helpen sneller te herstellen en hen weer aan het spelen te krijgen. Ze zijn al lang geleden gestopt met steroïden.
Hoe kan het dan dat iets dat zo effectief is in de mainstream, wordt genegeerd en iets dat schadelijk is nog steeds wordt voorgeschreven?
Je weet wel waarom. Het gaat allemaal om het geld dat met steroïden kan worden verdiend en hoe langzaam de raderen van de culturele inprenting draaien. Dit is maar een klein voorbeeldje, maar… ik heb een sterk vermoeden dat dit soort van verhalen schering en inslag zijn in het leven van meerdere mensen.
Proactief zijn is meer werk. Het vereist dat je je neus steekt in plaatsen waar je nog niet eerder hebt gekeken en waar niemand anders kijkt. Proactief zijn is vaak je eigen weg gaan in plaats van een schaapje te zijn dat, net als alle andere schaapjes, ‘volgt’
Proactief zijn is soms niet doen wat reactief op je afkomt.
Zondag 14 maart 2021
Met dank aan mijn ispirators: Sandra Ingerman, Sharon Blackie en
José Stevens.
Morgen wil ik graag, in de laatste blog van deze korte serie, licht werpen op ‘Spiritualtieit en Proactiviteit.’
Infospirator