Vandaag beste lezer, wil ik graag het ongelofelijke verhaal van neuroanatomiste Jill Taylor met je delen. In 1996 kreeg deze neurologe een zware hersenbloeding in de linkerhersenhelft. Niet alleen overleefde ze dit, maar bovendien slaagde ze erin om hiervan te herstellen, met een rijkdom aan inzichten die ze met ons wil delen omdat ze
‘levensveranderend’ zijn.
De laatste woorden die ze bewust tegen ziczelf zei, waren:
‘Denk er alsjeblieft aan dat je alles onthoudt van wat je meemaakt!
Laat mij dit inzicht geven in wat er gebeurt als je cognitieve vermogens wegvallen’
Hoewel ze in eerste instantie een diep verdriet voelde over de ‘dood’ van het bewustzijn van haar linkerhersenhelft en de vrouw die zij ooit geweest was, voelde ze zich tegelijkertijd ook opgelucht omdat ze niet meer werd gedomineerd door haar oude emotionele programma.
‘Zonder de neurale en emotionele netwerken en voorkeuren die Jill Taylor ooit had, dacht ik niet meer zoals zij en voelde ik me niet meer verplicht om zoals haar te zijn’ zegt ze.
‘In feite was dokter Jill Taylor, op de ochtend van de hersenbloeding overleden. Ze bestond niet meer. Ik had geen weet meer van haar leven, haar relaties, haar successen en haar fouten en was niet langer gebonden aan haar beslissingen en de beperkingen die zij zichzelf had opgelegd.
Wat dat betreft was de hersenbloeding een zegen. Vóór mijn beroerte dacht ik dat ik nauwelijks iets te zeggen had over wat ik voelde en dacht. Sindsdien weet ik dat ik een keuze heb in wat er tussen mijn orgen gebeurt. IK zie nu in dat ik vooral een hersenspinsel was van mijn eigen brein.’
Eén van de problemen waar Taylor tegenaan liep bij haar genezingsproces, was dat zij zich niet kon voorstellen hoe de enorme omvang van haar bewustzijn kon worden terug geperst in dat kleine omhulsel van haar stoffelijk lichaam.
‘Stel je voor wat ik heb meegemaakt,’ zegt ze. Stel je voor hoe heerlijk het voelt om je niet meer bewust te zijn van je fysieke grenzen en jezelf zo groot te voelen als het hele universum. Alles, ook de levenskracht die je zelf bent, straalt pure energie uit en je vindt steeds weer nieuwe, creatieve manieren om te zwemmen in die zee van euforie.
Kun je je voorstellen dat ik niet erg gemotiveerd was om weer terug te keren naar de overgestructureerde sleur van het gewone leven.
Elke poging om mijn analytische helft in werking te stellen was uiterst pijnlijk.’
Toch kreeg Taylor het voor mekaar om ‘links’ weer aan de gang te krijgen, maar dan wel op haar voorwaarden: met behoud van haar nieuwe ervaringen en inzichten. Met behulp van haar moeder leerde Taylor stapje voor stapje weer spreken, rekenen, lopen, benoemen, categoriseren, structureren, beoordelen… ze leerde, kortom weer ‘Jill Taylor’ zijn, maar kon nu bewust kiezen welke delen zij wel en welke zij niet wilde activeren.
'De vraag die ik mijzelf voortdurend stelde, was: Wil ik een bepaalde vaardigheid herwinnen, als die gepaard gaat met negatieve denkpatronen’
Bijvoorbeeld: wil ik mijn positie in de academische wereld opnieuw herwinnen met de wetenschap dat ik dan ook weer moet meedoen aan het spel van macht, angst en hiërarchie. De vraag was steeds: kan ik mijn nieuw ontdekte gevoel van verbondenheid met alles wat er is behouden, terwijl ik de individualiteit van mijn linkerhelft ontwikkel?’
Als geen ander beseft Taylor nu de beperkingen van het eenzijdige linkerhelftperspectief van waaruit de meeste mensen zichzelf en de wereld bekijken. En hoewel Taylor sinds haar hersenbloeding nooit meer zo’n intense eenheidservaring heeft gehad, is ze nu wel in staat om bewust terug te keren naar de diepe innerlijke vrede van‘rechts.’
Haar ervaring laat zien dat een mens een keuze heeft in hoe hij of zij naar de wereld kijkt en dat dit perspectief sterk bepalend is voor hoe wij ons voelen en gedragen. ‘Het is belangrijk om jezelf zo nu en dan los te koppelen van de kritische, dominante stem van de linkerhersenhelft en jezelf te ervaren als een volmaakt compleet en schitterend wezen dat al helemaal goed is en niets meer hoeft te worden,’ zegt Taylor.
Maar… hoeven we eerst een hersenbloeding te krijgen, bijna dood te gaan of in de gevangenis te belanden?
Taylor is er ook van overtuigd dat iedereen in staat is deze staat van zielsbewustzijn te ervaren: ‘Vrede is maar één gedachte van ons verwijderd, als we in staat zijn de dominante stem van de linkerhersenhelft het zwijgen op te leggen.
Hoe?
Door het te zien voor wat het is:
Concepten en ideeën, over de werkelijkheid – niet de werkelijkheid zelf.’
Ze weet uit ervaring hoe lastig het is om vanuit bewustzijn te leven in een wereld die daar nog niet op is ingesteld: ‘Jammer genoeg is het uiting geven aan rechterhersenhelft-gevoelens als dankbaarheid, empathie en liefdevolle aandacht een zeldzaamheid in onze maatschappij. Veel mensen besteden eindeloos veel tijd en energie aan het bekritiseren, neerhalen en beledigen van zichzelf en anderen. Maar we moeten ons realiseren dat we als biologische wezens buitengewoon machtig zijn. Hoe meer bewuste aandacht we aan een bepaald neuologisch netwerk geven, hoe meer zo’n netwerk de neiging heeft om al bij het minste of geringste in actie te komen.’
Er is een wetenschappelijk feit dat Taylor tijdens haar genezing heeft geholpen om negatieve patronen (neurale paden), niet nodeloos te creëren of in stand te houden. ‘Ons emotionele brein bevat programma’s die automatisch “aan” gaan. Schrik, angst en woede bijvoorbeeld. Maar zo’n automatisme duurt minder dan negentig seconden. Daarna zijn alle chemische componenten van de reactie, zoals adrenaline, uit het bloed verdwenen.
‘ALS IK NA NEGENTIG SECONDEN NOG STEEDS IN EEN EMOTIE BLIJF HANGEN, DAN IS DAT GEEN AUTOMATISME, MAAR EEN KEUZE.’
Je kunt op elk moment kiezen wie je wilt zijn.
Je kunt jezelf steeds opnieuw uitvinden.’
Zaterdag 19 december 2020
Met dank aan twee prachtige inspirators, Jill Taylor en Tijn Touber
Wil je meer lezen: ‘Spoedcursus Verlichting’, van Tijn Touber,
‘My Stroke of Insight’ Jill Taylor.
Infospirator