Het is een uitdrukking die ik regelmatig op Facebook terug zie komen.
Ze verbaast me enigszins, zeker als ik ze afwisselend zie gebruikt worden voor zowel ‘gevaccineerden’ als voor ‘niet gevaccineerden. Bij de enen omdat ze afgeschilderd worden als niet bewuste tamme volgers en de anderen omdat het domme idioten zouden zijn, die hun verantwoordelijkheid niet nemen.
Zoals gezegd, verbaast deze uitdrukking me, maar ik moet ook toegeven dat ze me verontrust.
Als je op een Facebookpagina schrijft: ‘…-jullie- zijn allemaal schapen…’, dan neem je eigenlijk afstand van een volk, zonder te beseffen dat de pot de ketel verwijt en de blinde vlek van zij die dit op die manier vertalen, groter is dan ze denken, zowel op sociaal, financieel als politiek vlak.
Maar al te vaak wordt ‘het gepeupel’, zoals het dan oneerbiedig genoemd wordt, geassocieerd met een ‘kudde’, een kudde vee, of een kudde schapen die men moet kanaliseren, kalmeren en die natuurlijk ook moet werken. Dan vraag je jezelf toch wel eens af: ‘Waarom is men de mens gaan vergelijken met een gedomesticeerd dier?’
Wel waarschijnlijk, denk ik dan... omdat het gevolgde parcours precies hetzelfde aan het worden is. Want als je kijkt naar het levensparcours van doornsee gedomesticeerde dieren in een bepaald land, zeker die dieren die later deel gaan uitmaken van onze voedingsketen, dan krijg je meteeen polshoogte van hoe het het volk van dat land vergaat.
Geloof je me niet? Geef me twee minuten om je te overtuigen.
Om te beginnen vertrekken we allemaal vanuit een soort bos. Er is geen gedomesticeerd dier in een bos. Dan beginnen we dorpen te maken en in die dorpen starten we boerderijen op met enkele gedomesticeerde dieren. Dat is het begin.
Binnen de kortste tijd wordt het bos van waaruit we komen een vijandige plek. Vandaag kunnen immers nog heel weinig mensen in harmonie leven met een bos. Als je vandaag een gedomesticeerd dier in een bos zet, verlagen zijn overlevingskansen zienderogen. Drop je een doorsnee mens, zonder een rugzak aan hulpmiddelen in een bos, dan brengt die het er allicht niet veel beter vanaf. Met andere woorden, we zijn de diepe verbinding met de aarde verloren geraakt. Maar onze dorpen hebben we ondertussen wel omgebouwd tot steden en tot mega verstedelijkte gebieden.
Diezelfde evolutie is doorgetrokken op het niveau van onze boerderijen, die verder gegroeid zijn tot steeds grotere boerderijen, tot de huidige landbouw en veeteelt-industrie.
De levensomstandigheden daar zijn, als het ware, dezelfde als die van de mens.
In beide gevallen constateren we overpopulatie, massaal veel vaccinaties, en gemanipuleerde verarmde voeding. Dieren hebben nog amper ‘uitloop’, en hebben alsmaar minder bewegingsruimte, waardoor zowel de gedomesticeerde dieren als de gedomesticeerde mens steeds minder gaan bewegen zijn en steeds meer ‘vervetten’.
Net als de gedomesticeerde dieren kennen wij vandaag -een vorm- van leven, die nooit stopt. Er is geen dag en nacht meer, er is 24/24 volle licht en volle actie. Of anders gezegd, de natuurlijke afwisseling van rust en actie verdwijnt en wordt vervangen door ‘stress’. Iets waarvan ik overigens, bij zowel mens als dier, sterk begin te twijfelen aan de dokters die blijven vertellen dat dat fenomeen ‘tussen de oren’ zou zitten.
En zo begint het verschrikkelijke leven dat veel dieren vandaag moeten lijden, alsmaar meer gelijkenis te vertonen met de levens die, bijvoorbeeld bepaalde groepen in de samenleving, in grootsteden meemaken.
En is het niet zo dat, als we dan de rechten van de dieren verdedigen:
ze hebben recht op een goed leven, recht op natuur en bewegingsruimte, recht op vrijheid enz, we eigenlijk… aan het vechten zijn voor onze eigen toekomst? Want zie je, onze evolutie ligt echt niet zo ver af van die van de gedomesticeerde dieren, die vaak zelfs een akelige dood sterven. Ik snijd hier het onderwerp ‘sterven in C19-tijd’ nog niet eens aan.
Wanneer ik opkom voor de rechten van de dieren, verdedig ik ook in eerste instantie de rechten van het eerste dier: Ikzelf
En werkelijk, in de gevangeniswereld waarin we vandaag terecht aan het komen zijn, valt het me des te meer op, hoe dicht we komen bij de leefwereld en levensomstandigheden van gedomesticeerde dieren.
Je zal me hier natuurlijk niet horen beweren dat ik onze luxe gedomesticeerde dieren, zoals honden, katten, paarden, cavia’s enz bij deze dieren reken. De meesten van hen boffen überhaupt dat ze in het 'so-called' rijke Westen kunnen geboren worden, geldt trouwens ook voor mensen. Er zijn plekken in de wereld waar het diezelfde dieren anders vergat…
by the way, datzelfde geldt óók voor mensen, toch?
Ik stel je daarom voor om deze kleine oefening eens zelf proberen te maken. Kijk naar onze planeet en kijk naar hoe dieren worden grootgebracht en kijk dan naar de bevolking die op diezelfde plek woont. Je zal een parallel ontdekken met nog véél meer voorbeelden dan ik hier nu maak, een parallel die interessant is… maar ook beangstigend.
Als Innerlijk Sjamanen zijn er een paar basis-aannames, waarmee we trachten in het dagelijks leven te staan. Lukt mij dat altijd: ‘Neen’!, laat dat meteen heel duidelijk zijn.
Maar ik heb wel iedere dag opnieuw die intentie en het is iedere dag weer een oefening op BEWUST zijn van: HOE JE ER DIE DAG BIJ-STAAT OF IN-STAAT.
Twee van deze aannames zijn, in deze, belangrijk:
‘VERTREK VAN DAT WAT IS’. Met andere woorden, ontken niet wat er -NU- is, alleen maar omdat het je niet gelukkig zou maken en:
‘SPAN GEEN LEUGENS OVER JE PAD’, te vertalen als creëer geen illusies, durf dat wat is onder ogen zien en benoem het ook, in de eerste plaats voor jezelf.
Misschien niet eens zo’n slecht vertrekpunt om, 'on the long run', te komen tot een beter leven voor dier en mens, toch?
Zaterdag 23 oktober 2021
Met dank aan mijn inspirators uit het sjamanenveld en aan jou lezer van deze blog, zonder wiens aandacht, groei onmogelijk zou zijn.
Infospirator