Wat zou er kunnen gebeuren als twee oude vijanden hun wederzijdse vete zouden kunnen inruilen voor de herinneringen aan al hun successen door de jaren heen. Het enige wat daarvoor nodig is, is dat ze elk hun eigen huiswerk durven maken en niet met de vinger naar de ander blijven wijzen. Je kent vast de uitdrukking dat wie met zijn wijsvinger naar iemand wijst, op datzelfde ogenblik ook drie vingers heeft die in zijn eigen richting wijzen.
Ok, laat me maar met de deur in huis vallen.
Ik voel in mijn praktijk, maar ook om me heen dat de vrouwelijke energie in zichzelf een beweging voelt, een vage onrust zeg maar, een verlangen om haar grenzen te verleggen, het buiten haar begane paden wil treden om nieuwe ervaringen op te doen. Er is een verlangen naar iets nieuws, naar avontuur dat aan ons, vrouwen, trekt. Maar we lopen tegen grenzen aan die we niet kunnen vatten. Naar mijn gevoel lopen we aan tegen de wedergeboorte van de zuivere of essentiële mannelijke energie, in iedere vrouw.
We voelen ons als vrouwen, ‘slachtoffer’ van duizenden jaren van ontkenning, onderdrukking inperking en vernietiging. Die duizenden jaren hebben een diepe wonde geslagen in de ziel van de vrouw. Het gevolg van dit opgeslagen beeld in ons celgeheugen is, nu de vrouwelijke energie steeds meer voet aan wal krijgt en haar slachtofferschap-rol begint af te leggen, dat ze neerkijkt op alles wat eigen is aan ‘mannelijke energie’. Tenminste aan
‘oude mannelijke energie’ van opgeblazen ego’s en kracht door macht.
Maar gaan we hier, als vrouwen, niet een klein beetje te snel door de bocht?
Via verschillende bronnen en door de onderzoeken van vrouwen als Dolores Cannon weten we al geruime tijd dat in ieder slachtoffer, een dader schuilt en omgekeerd. Zijn wij als vrouwen dan altijd alléén ‘slachtoffer’ geweest? Neen dat is niet zo.
Via channelings is het duidelijk voorstelbaar geworden dat er tijdens het eindtijdperk van Atlantis, vrouwen waren in bepaalde samenlevingsvormen die mannen EN vrouwen overheersten. Er waren in deze maatschappij drie niveau’s: De vrouwelijke elite, priesteressen (intelligentia), vrouwen van een lagere klasse die dienden als productiemachines om kinderen te baren voor de gemeenschap en de mannen die als slaaf werkzaam waren. Van een deel van deze mannen werd zaad ontnomen dat werd ingebracht in de baarmoeder van een zogenaamde ‘baarvrouw’. Hier komt geen seks aan te pas en de mannen spelen geen enkele rol in de opvoeding. Via een soort martelmethode werden ze gedwongen om zonder lust of enig plezier te ervaren, tot een zaadlozing te komen terwijl hun lichaam werd gepijnigd. Ik herken dit als een soort van verkrachting.
Vrouwen kunnen even goed macht uitoefenen als mannen. Ze hebben dit ook gedaan.
Als zij 'de macht grijpen', doen ze dat niet via lichamelijke kracht, dan doen ze dat via psychische beïnvloeding en manipulatie. Psychische kracht kan zo dominant zijn!
Vanuit deze achtergrond wordt het iets begrijpelijker waarom in latere tijden zoveel wrok en vrouwenhaat in de mannelijke collectieve ziel kon ontstaan.
In het collectieve mannelijke geheugen leven hier nog steeds herinneringen aan, herinneringen van pijn en vernedering, herinneringen die geleid hebben tot de behoefte aan wraak en vergelding. Conclusie: ‘Vervormde energie brengt vervormde energie voort.’
Daarnaast valt het mij op dat wij, als vrouwen, nog aan de slag dienen te gaan met twee andere, blinde vlekken. Even inleiden: Voor mij hangen ‘patronen’ vast aan een ‘tijd’, zeg maar aan een moment in de geschiedenis. Ze worden bepaald door de cultuur van die tijd.
Naar mijn gevoel is het daarom belangrijk om oude patronen opnieuw te toetsen aan de
Hier en NU-tijd. Op die manier kunnen we eindelijk zicht krijgen op waarom we onze evolutie die op onze deur staat te kloppen, niet kunnen ‘verwerkelijken’. Door hier zicht op te krijgen, kunnen we onszelf aanpassen aan veranderende tijden en vaak is het ook alleen zo dat we onbewuste hindernissen in onze evolutie kunnen spotten en overstijgen.
In de aller vroegste tijden wist een vrouw hoe haar toekomst er zou gaan uitzien. Zij zou kinderen baren en daarvoor zorgen en haar man op het land helpen. Er was een soort organisch evenwicht in dat systeem. Haar man zou op het land werken en ervoor zorgen dat er vuur kon gemaakt, dat er een nestplek was… en de vrouw zou hem daarin bijstaan. Er was een soort organische balans tussen die twee energievelden, tot… de industrialisatie eraan kwam. Toen verlieten mannen het nest en trokken naar de stad omdat daar meer te verdienen viel. Voor vrouwen betekende dat, dat ze plots achterbleven met de kinderen en er alleen voorstonden, waardoor ze een totaal nieuwe vorm van leven tot zich moesten nemen. En wat heeft dat nu bijvoorbeeld met vrouwelijk leiderschap te maken?
Wel vrouwen hebben, precies omdat de context, de geschiedenis en de bijhorende cultuur samengaan, nog een aantal 'conditioneringen', waarvan ze zich vandaag zelfs niet meer bewust zijn, maar die hun voelen, denken en handelen wel beïnvloeden. Vaak denken wij,
we zijn een individu en we kijken naar elkaar als individuen, maar als je heel goed kijkt dan merk je dat zowel mannen als vrouwen in de tijd dat ze leefden, kopieergedrag en aanpassingsgedrag hebben ontwikkeld en toegepast, maar het bijzondere is…
dat ze dat NU nog steeds doen.
Zo merk je dat vrouwen altijd de heel sekuele rollen hebben vervuld en dat gaat verder dan pure seks. Het gaat ook over kinderen krijgen en daarvoor zorgen. Dat is de rol waarmee ze zich zijn gaan identificeren en dan wordt dat gegarandeerd na verloop van tijd een gewoonte. Over welke rollen hebben we het dan?
Over de vaak niet aan het licht komende rol van ‘de moeder’ of de rol van 'de minnares’.
De rol van de moeder heeft ervoor gezorgd dat je de behoefte krijgt om ergens bij te horen, om altijd ‘goed’ te doen. De rol van de minnares is meer om begeerd te willen worden. Die behoefte zit heel diep in vrouwen verankerd, maar dat is wééral uit een tijd komende waar we nu niet meer zijn. Als ik naar vrouwen kijk dan zie ik steeds weer hetzelfde gebeuren. Terwijl we in een tijd zijn waar we bijzonder veel bezig zijn met persoonlijke groei, willen we natuurlijk groeien en authentiek zijn, maar zijn we authentiek wanneer we precies hetzelfde doen als wat we honderden jaren geleden deden?
In leiderschapsfuncties zie je dat ook nog steeds gebeuren. Zo zie je vrouwelijke leiders die zich dat hele oude mannelijke proberen toe te eigenen, maar dat is eigenlijk geen authenticiteit, dat zijn ‘kopieermechanismen en aanpassingen’.
Ik heb vrouwen in bedrijven gezien die deden alsof ze één van de mannen waren:
stoer om er maar bij te horen. Maar is dat nu wat ze authentiek maakt?
En dat bedoel ik met de oeroude rollen die nog steeds in ons zitten, maar ons niet bij onze eigen kracht brengen omdat we kopiëren en aanpassen, niet vernieuwen.
Want wat zien we bij het moeder/minnares patroon? De twee seksuele rollen waar vrouwen zich heel sterk mee hebben geïdentificeerd, komen uit een andere tijd.
Bij de moeder zie je de behoefte om nodig te zijn. Dat zie je dan ook in die leiderschapsrollen naar voor komen. Ze willen alles perfect doen, ze zijn verantwoordelijk en vaak te verantwoordelijk voor iets. Ze hebben moeilijkheden om te delegeren, ze willen het allemaal zelf doen. Ze nemen te veel hooi op hun vork en daar komen veel burn-outs uit voort. Of ze stellen zich heel hard op omdat ze denken dat ze zo moeten zijn… maar DAT is niet de aard van iemand met een moederpatroon, het is haar kopieerkaartje en dat plaatje werkt energie-vretend, waardoor ze vroegtijdig en vaak uitgeput haar job dient te verlaten. Allicht zal er nu wel iemand opmerken dat dat ook zo werkt voor mannen met veel vrouwelijke energie… en je hoort mij hier zeker niet zeggen dat dat niet zo zou zijn… maar voor nu, lopen we nog even door de typische vrouwenrollen.
Om het patroon van de minnares te herkennen hoef je maar even op de sociale media te kijken om te zien hoe jonge vrouwen van vandaag zich daar presenteren: Allemaal hetzelfde type plaatje van aankomende Hollywoodsterren met een duckface, een fotografische pose, die bekend is op profielfoto's op sociale media. Bij deze pose worden de lippen tegen elkaar gedrukt als in een pruillip, vaak met gelijktijdig ingezogen wangen. De pose wordt gezien als een poging om aantrekkelijk(er) te lijken en daarachter schuilt de behoefte om begeerd te worden. Dat is ook weer een heel oud patroon uit die cultuur van destijds wat een gewoonte is geworden die ze nu nog, vaak onbewust, doortrekken zonder er enige vraag bij te stellen.
Het is NU in ONZE geschiedenis tijd voor nieuwe vormen en culturen en dus wellicht ook voor nieuwe patronen.
Hoe zou het zijn als we in plaats van vrouwelijke of mannelijke kwaliteiten in leiderschap, zouden spreken over ‘menselijke kwaliteiten’?
Zou dat onze krachten dichter bij mekaar kunnen brengen?
Kijken we bijvoorbeeld eens naar de kwaliteit van een GEBALANCEERDE VORM VAN ‘EGO’. Het ego heeft een functie: Het geeft focus aan je bewustzijn, het geeft richting in je leven, het stelt je in staat om je af te scheiden van het grotere geheel en te zeggen: dit ben IK, dit wil IK. Het ego vormt een noodzakelijk tegengewicht voor die andere bijzondere kwaliteiten: ‘het verbindende’ en de IK-overstijgende krachten in een mens.
Als je zelfbewust-zijn in balans is, hoef je niet meer te strijden, ‘aanwezigheid ‘ is een zeer belangrijke kwaliteit: Aanwezig zijn bij jezelf, niet te veel van jezelf weggeven, niet de behoeften van de anderen boven die van jezelf stellen, maar het midden weten te vinden, dat is de kwaliteit van ZELFBEWUSTZIJN die leidt tot geaard of gegrond zijn, wat betekent bij jezelf zijn en kunnen blijven, ook al ben je temidden van vele andere mensen en invloeden.
VERBINDENDE KWALITEITEN en IK-OVERSCHRIJDENDE KWALITEITEN kunnen worden beschermd en geleid door de kracht van ZELFBEWUSTZIJN.
De energie van een gezond ego, levert ons nog een andere menselijke kwaliteit op: ZELFVERTROUWEN. Voelen dat je het kunt! In contact staan met je eigen creativiteit, met je dieptste inspiratie en daar naar handelen. Laat de energie stromen, durf te vertrouwen op je natuurlijke talenten, op wie je bent! Toon jezelf aan de buitenwereld. Nu is het tijd om te laten zien wie je bent, speciaal voor zij die zoveel innerlijke kennis en wijsheid met zich meedragen. Manifesteer je, treed naar buiten…
SLUIT MET ANDERE WOORDEN VREDE MET DE MANNELIJKE ENERGIE IN JEZELF.
Aarzel niet om voor jezelf op te komen, voor jezelf overvloed te vragen en in je eigen behoeften te voorzien. Wees EGO-istisch, in de zuiver zin van het woord.
Je bènt een ego, je bent een individu. Je kunt en hoeft niet alles te begrijpen en te vergeven. Het is trouwens niet spiritueel om alsmaar tolerant te zijn. Er zijn momenten dat je duidelijk je grens moet aangeven en nee moet zeggen. Doe dat en voel hoe de integratie van de zuivere mannelijke energieën van ZELFBEWUSTZIJN en ZELFVERTROUWEN je de kracht geven om de mooie maar ook tere bloem van de vrouwelijke energie te laten stralen en bloeien.
HET GAAT NU OM ONZE TIJD, OM ONZE CONTEXT, OM ONZE VORM.
EEN NIEUWE VORM.
HET SAMENSPEL VAN DE MENSELIJKE KWALITEITEN.
HET SAMENVALLEN VAN MANNELIJKE EN VROUWELIJKE ENERGIE IN
ELKE MAN, IN ELKE VROUW.
Zaterdag 14 oktober 2023
Met dank aan de vele inspirators die de laatste tijd op mijn pad gekomen zijn om dit thema in het licht te brengen.
Er weer boenk op!!!!