Zingeving wordt de laatste jaren steeds meer erkend als essentieel ingrediënt voor een gezonder gelukkig leven. Maar wat is ‘zin-geving’ nu eigenlijk?
Is het een betekenis die jezelf aan je leven toeschrijft of was er altijd al een zin van jouw leven en hoef je die alleen maar te ontdekken?
En hoe moet je dat dan ontdekken, hoe raak je dan bij die ervaring?
Het gevaar van het woord ‘zingeving’, is dat het een soort overtuiging zou kunnen worden die je vanuit je denken gaat naleven of steunen. Het lijkt dan dat zingeving onder jouw ‘controlesysteem’ valt en met deze dus ook dat je leven zelf onder dat controlesysteem valt, dat jij moet organiseren.
Maar naar mijn gevoel, draagt ieder leven van oorsprong al een betekenis of zin, in zich.
Ok, ook ik heb de slogan van de voorbije jaren naar binnen getrokken:
‘Jij bent de creator van je eigen leven, jij maakt je leven.’ En in zekere zin is dat ook wel een deeltje van de waarheid, maar laat het duidelijk zijn: De slogan is zo viraal gegaan, dat we wel een beetje afgeleerd zijn om ons, zeg maar, eenvoudigweg over te geven aan het leven en ten volle te leren van het moment, van ieder NU-moment.
Lieve lezer, voel je net als ik de polarteit tussen iets MOETEN maken van je leven en
BEWUST TE ZIJN in ieder moment van datzelfde leven.
Weet je, ik raak er meer en meer van overuigd, dat als je je laat meevoeren op de stroom van het leven, zonder telkens in de weg te staan, je de sleutel kan vinden om ‘zin-geving’,
of nog beter ‘ver-vulling’ te ervaren.
BEWUST-MEE-GAAN in het pad dat het leven voor je uitrolt, wordt in de meeste levensbschouwingen vertaald door het woord: ‘OVERGAVE’.
Met andere woorden, knal de andere kant van 'controle’, toch?
Ik geef toe dat als je leven als een fluitje van een cent loopt, het niet eens zo moeilijk is om
‘overgave’ als haalbare kaart te trekken. En je gaat me hier niet horen zeggen dat het niet meteen een stuk moeilijker wordt als alles, ogenschijnlijk, tegenzit. Maar is het niet ook zo dat we de nare dingen die we hebben beleefd, -niet- graag terug willen her-beleven.
We zien ze immers niet als waardevolle lessen, we blijven ze zien als nare, te vermijden dingen die we vooral onder controle moeten kunnen krijgen.
Mijn vraag is dan: ‘Gooien we zo niet het kind met het badwater weg? Ontnemen we onszelf niet de kans om te ontdekken wat de werkelijk waardevolle lessen voor ons zijn geweest die impact hebben gehad op onze evolutie, zowel positief als negatief? En is het niet onze evolutie, als geheel, die op de eerste rij staat?
Als ik kijk naar onze paarden, dan kunnen die plots ongelofelijk schrikken van de knallen van een vuurwerk, of van een paar reeën die in volle vaart door de weides spurten.
De stress-hormonen gieren dan onvoorstelbaar omhoog op een honderdste van een seconde, maar eens de stressverwekker verdwijnt, keren de paarden terug naar hun basisharmonie en gaan, in rust, verder met hun hoofdactiviteit: Zestien uur per dag grazen. Zij zetten zich niet blijvend vast, na een nare ervaring. Wij wel, soms zelfs een leven lang.
Het sjamanisme leerde me dat ‘alles is zoals het is’. Of zoals een Nederlandse vriendin het eenvoudig uitdrukte: ’t Lupt zoals het lupt’.
Volgens de Taoîsten beweegt alles zich volgens de drie universele wetten van OVERGAVE:
Verzet je niet = overgave,
Vrees niet = geen angst, maar vertrouwen,
Oordeel niet = onvoorwaardelijke liefde.
Hoe meer we deze drie principes bewust proberen te beleven, via meditatie of wat jou kan doen verstillen, hoe meer onze lichaamscellen gaan reageren op die levenshouding, waardoor zelfs de kwaliteit van onze mentale en fysieke gezondheid kan verbeteren. Een betere gezondheid en een geest die meer levensvreugde kan ervaren.
Misschien is DAT wel ZINGEVING.
Wat zou er gebeuren als jij en ik méér beginnen te leven met minder weerstand, minder angsten en minder frustratie ten gevolge van oordelen? En wat zou er gebeuren als we via deze drie heldere principes zowel ‘beneden als boven’, zowel ‘binnen als buiten’ zouden kunnen transformeren?
OKÉ, ik hoor de kritische stem in mezelf en … misschien in jou, die vraagt:
‘Is het dan zo slecht om kennis te vergaren, na te denken en ‘bewust’ te kiezen?’
Ik denk het niet. Zolang je denken niet aan het stuur van je bus gaat zitten, terwijl de loop der dingen, het leven zelf ergens op de achterbank zit.
Vanuit kennis en wijsheid hulp bieden is een cadeau, vanuit kennis en wijsheid anderen manipuleren is op zijn minst gezegd, ‘schadelijk’. De realiteit van vandaag kan, denk ik,
deze visie alleen bevestigen.
Het maakt het leven steeds armer, minder vervullend, minder waarden-vol zelfs zinlozer.
Als je het mij vraagt is alles wat ons leven meer vervullend kan maken het waard om geprobeerd te worden… tenzij jouw of mijn innerlijke criticus nu weer met een… JAMAAR… op de proppen komt. ‘Maar of jamaar’… betekenen meestal zoveel als… ‘neen’. Het is het zoveelste excuus dat onze kennis voor onszelf uitvindt om niet aan de slag te gaan… we verzetten ons, we staan in de weg… en dus zullen we niets aan … Nee, wacht nu even. ‘STOP! ‘Rewind, ga niet in de weg staan en laat het leven door jou heen stromen.’
Als ik het kan, kan jij het zeker!!
Donderdag 25 januari 2024
Met dank aan de kracht van het woord 'zin-geving'.
Comments