‘On the road to wisdom, behave like a raven and observe everything carefully!’
We zijn aangekomen bij raaf. Maar ik kan raaf niet individueel aan je voorstellen, omdat ze deel uitmaakt van een duo. Een duo dat je misschien niet verwacht, maar ze zijn onafscheidelijk en dat maakt dat ik je mijn duo-totemdieren eerst samen dan pas apart kan voorstellen.
Na, in de loop van de jaren, achtentwintig leerlessen van krachtdieren te mogen krijgen, heb je wat meer zelfkennis gekregen, heb je vooral meer inzichten ‘ervaren’ over jezelf en je relatie ten opzichte van de verschillende lagen van je omwereld. Je hebt geleerd welk nog niet aangesproken potentieel je kan ontwikkelen of versterken om dichter te komen bij je heelheid als mens en ‘AL dat is’. Je hebt ook een speciale band opgebouwd met al deze dieren en je voelt je op de één of andere manier ook onbegrensd verantwoordelijk voor deze levende wezens die we, ook al denken we er soms anders over, zó weinig kennen.
Ik voel keer op keer respect en dankbaarheid als ik iets hebt aangepakt met de ondersteuning van één van mijn dieren-medicijnen, soms lijkt het zelfs alsof je er een stukje wijze familie bij hebt gekregen, die je altijd wil ondersteunen.
Op een bepaald ogenblik in dit proces, begin je te voelen dat één of twee leden van je krachtdieren-familie telkens op de eerste rij komen te staan als je bepaalde dingen wil onderzoeken of uitvogelen, of als je bijvoorbeeld op reis gaat… alsof zij een soort van overkoepelende functie hebben in de basisaanpak die bij je hoort. Welnu, in mijn geval is dat het duo: ‘Wolf-Raaf ‘, die zelf al een millennia oude vriendschap hebben.
Ik kan het dan ook niet laten om daar eerst iets over te vertellen.
Het zijn zonder enige twijfel twee totaal verschillende diersoorten. Wat ze voor de buitenwereld in ieder geval gemeen hebben is ongetwijfeld hun werk en hun slechte reputatie. Waar men het echter vaak niet over heeft is dat ze beiden héél intelligent zijn, familie en roedel gericht, vaardig en bijzonder sociaal EN... ze ruimen de boel op voor andere dieren en… mensen. Zo verschillend als raaf en wolf zijn, zo nauw zijn ze met elkaar verbonden.
Daar waar drommen raven opvliegen en weer landen, daar ligt wellicht een dode prooi.
Als de huid van het dode dier te dik is, kunnen de raven hem niet met hun snavels openrijten. Daar hebben ze hulp bij nodig. Bovendien, las ik ook, dat deze bijdehandse vogels aan ‘neofobie’ lijden, een term die ik voorheen nog niet kende. Het wil zeggen dat ze bang zijn voor alles wat nieuw is, en daarom komen ze ook heel voorzichtig op een dode prooi af. Nerveus hippen ze over de grond naderbij, springen ze op en slaan ze met hun vleugels. Of keren zich weg van hun doel. Ze pikken snel toe, vluchten met sprongetjes weer weg en paraderen bedrijvig rond in hun zwarte kostuums.
Dat doen ze net zolang tot het kadaver ongevaarlijk blijkt te zijn. Zodra het dier ‘doodverklaard’ is, begint één van de raven te krijsen. De lokroep zorgt ervoor dat het hele gezelschap aan komt vliegen. Meestal hoef je niet lang te wachten. De alarmkreten hebben gewerkt en in allerijl komen uit het bos een paar wolven aangelopen, die het dode prooidier openscheuren, tot grote vreugde van de gevederde meute.
Volgens ravenspotter Bernd Heinrich, hebben proeven met door mensen neergelegde kadavers aangetoond dat raven die niet aanraken. Maar als ze zien dat wolven een prooidier hebben gedood, beginnen ze er zo snel als ze kunnen van te eten.
Let wel, ook wolven zijn op hun hoede als het een dood dier betreft dat ze niet zelf aangevallen en verscheurd hebben. Raven en wolven hebben dus -wederzijds vertrouwen-
in elkaar. Misschien zit in de genen van beide diersoorten nog een herinnering van vergiftigd vlees, waarmee de mens vroeger veel ongewenste jachtrivalen uitschakelde.
De sleutel van de relatie tussen wolf en raaf is ‘vertrouwen en vertrouwdheid’.
Vergelijk dit met een soort ‘genetische inprenting’.
Wolf en raaf hebben zich miljoenen jarenlang samen ontwikkeld. De voedselroep van raven zou oorspronkelijk louter een kreet van frustratie geweest kunnen zijn, omdat ze zonder hulp geen dood dier konden ‘openmaken’. Een toevallig passerende wolf heeft begrepen dat raven een kadaver ontdekt hebben. De raaf heeft op zijn beurt begrepen: als ik doorga met krijsen, komt er een wolf die me helpt.
Een succesvolle jacht wordt door wolven in tachtig procent van de gevallen begeleid door raven, dat wil zeggen dat ze boven de wolven vliegen of ergens in de buurt wachten tot de jacht beëindigd is en ze kunnen mee-eten.
Aangezien de raven weten dat ze wolven nodig hebben om een prooi in een goede maaltijd te veranderen, blijven ze constant in de buurt van de wolf. Of de wolven nu op jacht gaan, liggen te slapen of met elkaar spelen, de gevederde zwartjassen zijn er altijd bij. Meer nog, ze bouwen hun nesten bij voorkeur in de top van bomen die dicht bij de wolvenholen staan. Kleine wolven en kleine raven spelen samen, doordat ze in mekaars buurt wonen. Eerst worden de kleine wolven verrast door de snelheid en het vernuft van de jonge raven en in de volgende fase moeten de jonge kraaien zich leren snel uit de voeten te maken voor de kracht van de opgroeiende en stevig wordende wolven. In verslagen van wolven-spotters wordt gezegd dat ze in hun loopbaan zelden meegemaakt hebben dat een wolf een raaf schaadt.
Geen vogel is in de voorbije eeuwen zo zwart gemaakt, zo verjaagd en bejaagd als de raaf. Wat heeft de mens toch bezield dat deze intelligente zwarte super-opruimers van aas en afval zelfs officieel uitstierven als Belgische Broedvogel? Door de vooral op bijgeloof berustende , felle bestrijding en de (vermeende) concurrentie met jagers nam de soort snel in aantal af tot ze bijna volledig uitgeroeid waren. Dank zij hun eigen interne evenwicht zoekende systemen en met de hulp van ravenspotters die vertrekken van de jarenlange ‘ervaring met dieren in hun habitat’, kon deze vogelsoort, waarvan wij, als mensen zoveel kunnen leren,… al was het maar, inzien dat wij echt niet ‘de allerslimsten’ zijn als het gaat over de tijd nemen om ‘vermeende feiten’ te onderzoeken, laat staan ruimte maken om een samenwerking van diversiteit aan meningen en mensen toe te laten, alvorens een vroegtijdig oordeel de wereld in te sturen en vaak foute conclusie te trekken. Bij mij gaat hier meteen weer een belletje rinkelen in de vergelijking tussen de dieren en de mensenwereld.
Het klinkt misschien vreemd, maar terwijl de volwassenen de raven hebben proberen uit te roeien, geven ze ze wel een soort goddelijke status omdat raven andere vogelgeluiden kunnen naboorsten, net zo goed als ze menselijke geluiden kunnen imiteren en ook kunnen ‘spreken’. En dus vonden ze het niet zo gek dat er veelal sprekende raven voorkomen in young adult en jeugdboeken die ze, jawel van dezelfde volwassenen krijgen, die het uitroeien van raven aanvaarden! Een kleine vreemde menselijke kronkel die we zelfs vandaag nog in ’s mensens leven kunnen terugvinden, niet?
Misschien stel je jezelf, ondanks alles wat ik al heb verteld, nu de vraag wat ik dan van raaf heb kunnen leren. Ik zal het maar meteen zeggen: VEEL!
Met hun slimme gedrag en vermogen om situaties te analyseren, hebben raven door de eeuwen heen bewezen een diep begrip van de wereld om hen heen te hebben. Telkens eindigde de lessen die ik hierover kreeg, met de vraag: ‘Hoe ga jij daarmee om?’ Ik had het gevoel dat mijn analytisch vermogen één van mijn talenten was. Raaf heeft dat niet in vraag gesteld, maar ze vroeg me wel in hoeverre ik na de analyse niet te snel naar een besluit en een DOE-oplossing ging… In hoeverre ik na de analyse in staat was om zo ego-loos mogelijk te zijn of om na te gaan in hoeverre soms een redderssyndroom de leiding nam. Maw: Ze trok en trekt me nog steeds mijn duisternis (mijn grot) in, om mijn ECHTE licht te onthullen. Dat betekent op een diepere laag: zorgen dat je zo ego-loos mogelijk wordt en verder werken in een balans, tussen mannelijke EN vrouwelijke energie.
De raaf herinnert mij eraan dat verandering en transformatie een natuurlijk onderdeel zijn van het leven, en dat we in staat zijn om onze eigen groei en ontwikkeling te omarmen als we daar zelf voor kiezen en ons erop toewijden.
Vanwege hun associatie met communicatie en paranormale gaven is raaf symbolisch voor het derde oog Chakra en spiritueel ontwaken. Van ontwaken gesproken, dat was zeker in mijn geval wat gebeurde. Bij onze eerste ontmoeting wist ik nog niet dat raven ‘neofobie’ hadden. Zoals gezegd kende ik het woord toen nog niet. Ik zat aan de voet van een boom toen een raaf me benaderde met een, voor mij vreemd ritueel. Ze hipte naar me toe, draaide zich om en hipte weer weg. Vloog op, om een beeje dichter bij me te landen, waarna ze zich prompt weer omkeerde. Mijn oordeel was snel gevormd: ‘Een arrogante zwarte, grote vogel.’ Resultaat: Raaf vloog weg… nog voor ik haar had kunnen vragen of zij dan mijn krachtdier in het Westen van het eerste chakra was.
Twee dagen later ontmoette ik haar terug toen ik op een nacht terug van haar hippen en vleugels spreiden en zich met haar rug naar mij draaien, mocht genieten. Plots; out of the blue, hoorde ik haar, vanwege mijn eerdere oordeel... ‘dominante’ stem: ‘kan jij vliegen?’ Het was 03:20 toen raaf zomaar binnenkwam in mijn half wakker, half slaap-aandachtsveld. Voor mij toen een duidelijk bewijs dat ik het bij het rechte eind had… ‘arrogant’. Vrij kort antwoordde ik: ‘Neen, ik kan niet vliegen. Kan jij stappen?!’ Zonder zich iets aan te trekken van mijn reactie, zei ze: ‘Dan ga ik je dat NU leren.’
Mijn ouders hadden me ooit geleerd om nooit zomaar mee te gaan met vreemden, dus reageerde ik met: ‘Ik ga alleen met je mee als jij bevestigt dat je mijn krachtdier in het Westen van het eerste chakra bent.’ Antwoord: ‘Wat denk je, nog vragen?’.
Maar er was geen tijd meer voor vragen, want het volgende moment stond ik met raaf in
onze tuin. Ik merkte dat ik in de tuin stond, maar dat ik ook nog in mijn bed lag. Ik was verbonden met mijn zijn in het bed via een soort draadje. Er was ook een draadje dat mij met raaf verbond. Ik ga hier niet vertellen dat ik niet een ogenblik heb gehad waarop ik me afvroeg of het toch niet veiliger zou geweest zijn om me om te keren en naar binnen te gaan. Maar ken je dat lezer, zo van die momenten dat nieuwsgierigheid het overneemt van angst? Ik hoorde het gekrijs van raaf en amper een paar minuten vlogen er zo’n twintigtal raven boven ons huis. Meteen daarna vloog ik samen met hen in de lucht, samen met raaf en andere raven. We waren allemaal met draadjes verbonden. Af en toe kwam er een raaf dicht bij me vliegen om me een ondeugend duwtje te geven, maar dan was raaf er meteen om me te ondersteunen. Vreemd, die arrogante zwarte vogel gaf mij veilgheid en geborgenheid in deze. Één keer was ik heel blij dat ze meteen naast me kwam vliegen. Dat was het moment dat ik plots begon te twijfelen of ik door mijn aandacht te richten op wat ik zag, mijn evenwicht zou kunnen verliezen en neerstorten. Maar raaf voelde wat er gebeurde en was meteen naast me en vertelde me dat ons doel was om heelhuids terug te komen in mijn bed. ‘Elke andere afleiding kan problemen geven, dus concentreer je op ons doel.’ EN zo gebeurde het. We kwamen terug in onze tuin, de raven vlogen door en de draadjes waren er niet meer… raaf vloog met me mee naar het openstaande venster in onze tuin dat uitgaf op onze slaapkamer en even later lag ik opnieuw in mijn bed… geen draadjes meer, wel dringend naar toilet moeten. Toen ik wakker werd was het 03:20, ik keek opnieuw naar de klok toen ik uit mijn bed stapte om naar het toilet te gaan: 03:20. De tijd had stilgestaan.
Leren je aan te passen, voor jezelf opkomen en terugvechten als het moet, zijn allemaal lessen die deel uitmaken van de Raafsymboliek.
Raaf kan je ook helpen terug te nemen wat van jou is. Bekend om hun neiging om glimmende objecten te stelen, gaat Raven-symboliek ook over aangetrokken worden tot wat voor jou waardevol is. Wees niet bang om terug te vorderen wat van jou is. Vaak komt dit in de vorm van het helen van trauma’s uit het verleden of het genezen van je Innerlijke Kind.
Op een nacht, zoals meestal, kwam raaf rond 03:20 mijn aandachtsveld binnen gehipt met de melding dat het hoofdthema voor die nacht zou zijn: het afleren van denkgewoonten, actiepatronen en oordelen over de wereld, over andere wezens en over mezelf.
Ze legde me uit dat ik er te weinig bij stil stond dat, ideeën over bepaalde beperkingen en onmogelijkheden, tot de dingen behoren die we kunnen afleren en dat als we ze verwijderen we in staat zijn om een hoger niveau van energie te bereiken. Ik kon voelen waar ze naartoe wilde, maar ik vond niet meteen een voorbeeld, waardoor wat ze vertelde me in mijn achterkeukentje kon inspireren. Hippende raaf had wel meteen een voorbeeld: ‘Herinner je je onze eerste ontmoeting?’. Hoe beoordeelde je me toen? OK , je hoeft niet te antwoorden. Je hebt een allergie aan mensen die andere mensen in hokjes duwen, die om de haverklap en meteen een oordeel incontournable hebben, toch? En wat doe jij? boodschap begrepen? Laten we het voorlopig maar even ‘work in progress noemen?’
Bam, die kwam binnen.
Raaf kan zeer goed zweven op thermiek. Net als buizerd leert zij me om
‘de wijsheid van luiheid’ af te wisselen met gerichte actie.
Een ander interessant aspect dat raaf met me deelde was haar sociale structuur. Raven vormen hechte banden met hun partners en andere leden van hun groep. Ze tonen empathie voor elkaar en nemen deel aan spelgedrag, iets wat niet vaak wordt waargenomen bij andere vogelsoorten. Dit sociale gedrag draagt bij aan hun vermogen om als groep ‘effectief’ samen te werken. Haar gezegende uitspraak hierover was:
‘’Spelen is een activiteit die je nooit serieus genoeg kan nemen.’ In haar levenswijze was spelen inderdaad leuk, maar tevens bijzonder behulpzaam.
Hun aanpassingsvermogen is ook een punt van bewondering. Raven kunnen leven in diverse habitats: van woestijnen tot bosgebieden en zelfs in stedelijke omgevingen. Hun flexibiliteit in voeding helpt hen te overleven waar andere soorten zouden falen. Wij mensen…?
Mijn interesse in de raaf als onderwerp wordt nog extra verdiept door studies die aantonen dat deze vogels emoties kunnen herkennen en daarop reageren bij soortgenoten – een vermogen dat empathie suggereert. Bovendien vertonen raven spelgedrag, iets wat wijst op een hoog niveau van intellect en emotionele complexiteit.
Conclusie
Mijn fascinatie voor de raaf is alleen maar gegroeid na het verdiepen in haar en hun wereld wereld. Wat dat betreft kan ik zeker bevestigen dat wat of wie niet gekend is, niet bemind wordt of kan worden. Hier gaat mijn mensenbelletje weer even opspelen… ‘Hoe ga IK als mens daarmee om… hoe gaan WIJ als mens daarmee om? Raaf heeft mij, keer op keer, down to earth aan de hand van dagdagelijkse voorbeelden laten zien dat elke TE die ik ervaar bij mezelf, misschien wel bij mij ligt en niet bij degene die de TE veroorzaakt. Maar daarnaast is ze ook vaak met me mijn duisternis ingetrokken, om mijn licht te onthullen."
Deze vogels zijn niet alleen een toonbeeld van intelligentie en aanpassingsvermogen maar ook van complexe sociale interacties en diepe culturele betekenis. Hun vermogen om te leren, gereedschappen te gebruiken en empathisch te handelen, plaatst ze op een uniek kruispunt van de dierenwereld. Het is duidelijk dat raven meer zijn dan gewoon vogels;
ze zijn wezens met een rijke levenscyclus, diepgaande relaties en een indrukwekkende interactie met de menselijke wereld. Door hun verhaal te delen, hoop ik bij te dragen aan een groter begrip en waardering voor deze bijzondere vogels. Laten we samenwerken aan het beschermen van hun leefgebied en het bevorderen van een harmonieuze co-existentie. De raaf verdient onze bewondering en respect, en ik ben dankbaar voor de kans om hun verhaal te mogen vertellen.
Zondag 24 november 2024
Dit was dan de voorstelling van mijn duo-totemdieren: WOLF-RAAF
Met dank aan de kennis van de wolven en raven-spotters voor hun diepe kennis over het leven van deze dieren in hun eigen habitats. Dank ook voor al de ervaringen die ik zowel bij wolf als bij raaf mocht ervaren via de zichtbare en de niet-zichtbare wereld.
Ik ben ook dankbaar dat zij ons, samen, zoveel voorbeelden geven van hoe het ook bij ons mensen individueel en/of in groep zou kunnen zijn… of kunnen worden.
‘On the road to wisdom, behave like a raven and observe everything carefully!’
Mehmet Murat Ildan.
Dank ook aan jou beste lezer,
Comments