From ZERO to HERO

Mijn verhaal startte, met mijn geboorte. In de kleine gemeente in België, waar ik vandaan kwam, zou uitgerekend ik, als eerste baby in het stadje, met een keizersnede worden geboren. De jonge gynaecoloog van dienst verwittigde mijn vader dat de ingreep niet zonder gevaar zou zijn en wees hem erop dat de kans erin zat dat of ik, of mijn moeder het niet zouden halen. De vraag die mijn vader diende te beantwoorden was: ‘In dat geval… wilt u dan dat we alles doen om de baby te redden of uw vrouw?’ Mijn vader, zo heeft hij me -tig aantal keren verteld, koos voor mijn moeder… zijn vrouw… 'wat zou hij immers als man alleen met een baby doen?’ Jarenlang heb ik de beslissing die mijn vader graag heldhaftig tegen zijn omwereld vertelde, gerespecteerd, tot ik om en bij mijn dertigste voor het eerst, als uit een droom ontwaakte en me afvroeg: ‘…En ik dan? Hoe belangrijk was ik dan voor mijn vader? Waarom werd er nooit een kanttekening gemaakt bij zijn heldhaftig verhaal?

Ik kwam met een keizersnede ter wereld. De eerste week kon ik niet bij mijn moeder zijn, omdat ze een vorm van ‘koude koorts’ had en te zeer verzwakt was.

Zielig verhaal, toch? Meer dan genoeg om je de rest van je leven slachtoffer te voelen van deze moeilijke start. Bovendien kreeg ik als puber ook nog eens het gevoel dat omdat ik de bevalling als baby niet zelf in gang had gezet, ik niet alleen een probleem had met ‘hechting’ maar ook met ‘verlatingsangst’ en het gevoel dat ik, al van bij de start van mijn leven had ‘afgehangen’ van het feit of ik al dan niet uit de buik van mijn moeder zou worden gehaald. Die premature gedachte heeft ook een lange tijd mijn leven blijven beïnvloeden.

Bij elke moeilijkere overgang in mijn leven, heb ik gevochten uit angst dat ik anders niet voorbij de overgang zou kunnen raken, tenzij men mij zou helpen, hoor: afhankelijk zou zijn van…’ Tekens ik dit verhaal vertelde, had ik medelijden met mezelf.

Zeg nu zelf, zou jij dat niet ook hebben gehad?

Mijn sjamanenleraar, die me had gevraagd mijn levensverhaal te vertellen, had heel de tijd rustig geluisterd. Toen vroeg ze vriendelijk, maar kordaat of ik besefte welk een sterke ‘ziel’ ik was die zich zeer bewust was geweest van ‘waarom’ ze was gebleven. Ik had als ziel in dat stadium nog kunnen beslissen om niet te blijven, had perfect gekund. Een baby is een jong leven, maar de ziel van een baby hoeft geen jonge ziel te zijn. Ze vertelde me het verhaal van een ziel die naar de aarde was gekomen en beslist had te blijven, ondanks het feit dat zij of de moeder een risico liepen, ondanks dat de vader in dat geval niet voor de baby had gekozen… of met andere woorden mijn ziel had ervoor gezorgd dat mijn moeder was blijven leven, dat ik leefde en dat mijn vader zou moeten dealen met een sterke nieuwe ziel die op aarde haar eigen weg zou gaan omdat ze een missie had, zelfs al had de overgang naar de aarde ervoor gezorgd dat die missie was gewist.

Ik stond perplex, Ik besefte plots dat mijn verhaal geen feitelijke verzameling van woorden was die mijn leven beschreven, maar een zwaar anker dat ik achter me meesleepte, terwijl ik terzelfdertijd probeerde de wind in de zeilen te krijgen en te houden. Ik voelde iets in heel mijn ZIJN veranderen. Op die dag had ik de tegenwoordigheid van geest om mijn oude perceptie liefdevol los te laten en mijn geschiedenis te herschrijven als een avontuur in plaats van een ramp. Het werd één van de eerste en wellicht meest belangrijke opdrachten die ik ooit kreeg. En tot op de dag van vandaag werk ik, als sjamane, met deze meesterlijk waardevolle opdracht: ‘Rewriting Your Personal History’, of 'From ZERO to HERO.’

Jij bent de regisseur van de film die over jouw leven gaat. Zielsgewijs, heb je het scenario al op voorhand afgesproken voor je reïncarneerde. Jij bent nu de scenarist, de hoofdrolspeler, de regisseur. Je hebt alle figuranten op voorhand al gekozen en gebriefd… zowel deze die je zullen steunen, als diegenen die je zullen triggeren. En je maakt een avonturenfilm, geen rampen-film!

Veel later ontmoette ik in mijn coachingspraktijk een jonge man die van zichzelf zei dat hij als kind getraumatiseerd was geraakt door de vele verhuizingen van zijn gezin. Zijn verhaal ging als volgt: hij ging naar acht verschillende scholen en tegen de tijd dat hij zestien was, had hij in -tig landen gewoond: … Singapore, Hong Kong, de Verenigde Staten, Thailand…

Zijn ouders verhuisden ongeveer elke twee jaar. Op elke nieuwe school begon hij verlegen, zonder houvast en alleen. Rond het tweede jaar had hij vrienden en net als hij zijn draai had gevonden, verhuisde zijn gezin weer en begon het allemaal opnieuw. Door de vele keren dat hij heel ver van zijn vrienden vandaan ging wonen, of dat hij verhuisde vanwege het werk van zijn ouders, had hij moeite om intieme verbindingen aan te gaan en was hij bang dat hij verlaten zou worden.

Toen we samen van de rampenfilm naar de avonturenfilm gingen, 'From ZERO to HERO'

en hij daarbij het accent begon te leggen op de positieve kanten van zijn geschiedenis, ontstond stilaan een nieuw verhaal, dat er ongeveer zo uitzag:

Als kind was ik gezegend met een avontuurlijk gezin. We verhuisden om de twee jaar en reisden elke zomer de hele wereld over. Het grootste deel van mijn jeugd ging ik naar geweldige internationale scholen in Zuid-oost Azië en tegen de tijd dat ik zestien was, had ons gezin aan twintig verschillende landen een bezoek gebracht of gewoond. Door dat vele reizen heb ik geleerd ongelooflijk flexibel te zijn en intens te houden van de diversiteit en de creativiteit van mensen. Mijn jeugdervaringen hebben mij geholpen om, in het leven in allerlei verschillende perspectieven, gemakkelijk vrienden te maken en verandering toe te juichen. Telkens hij me zijn nieuw verhaal vertelde, kreeg hij een avontuurlijk gevoel en werd hij meer dankbaar. En nu komt de hamvraag:

‘Welk verhaal is waar?’

Beide verhalen zijn waar en niet waar, afhankelijk van het perspectief van waaruit je kijkt. Het gaat er niet om wat de absolute waarheid is, maar welk verhaal het meest in lijn ligt met wie je NU bent en wie je WIL zijn. Het eerste is een verhaal van een slachtoffer van het leven, het tweede is er één van de krijger of de held. De weg van de krijger combineert bewustzijn met actie, zodat innerlijke verandering ontstaat. Bewustzijn laat je zien waar je vastloopt in een moeilijk verleden. Transformatie brengt je in de lichtheid van een bewust gekozen heden. Kiezen om een held of krijger te zijn, betekent dat je naar jezelf kijkt alsof je een palet van kleuren en texturen bent en opmerkt welke daarvan verlevendigen en welke je leegtrekken of afzwakken. Pas wanneer je je ervan bewust bent dat bepaalde verhalen, gedragingen of handelingen je niet voeden, kan je ze veranderen.

Transformatie begint bij de manier waarop je woorden gebruikt, en hoe je jouw verhaal aan jezelf en anderen overbrengt. Woorden zijn als vaten, zoals je lichaam en je geest dat ook zijn. Elk gekozen woord kan een sfeer van heling, vrede en liefde bevatten, of het kan druipen van angst, slachtofferschap en oordelen. Je woorden kunnen je verzamelvat voeden of uitputten. Een en dezelfde zin kan je enthousiasme vergroten of juist laten afnemen, afhankelijk van de energie die je erin stopt. Bewustzijn leidt tot begrip en inzicht in wat werkt en wat niet. Inzicht en helderheid zorgen ervoor dat je persoonlijk verantwoording neemt om je oude patronen en gewoontes te transformeren.

Verantwoorden leidt dan weer op zijn beurt tot het loslaten van kritiek, schuld en schaamte. En wanneer je die eenmaal hebt losgelaten, ben je vrij om met dankbaarheid te kiezen voor het verhaal dat je wil horen. Ik werd me bewust dat ik tot dan mezelf had gevoeld als een koffer die veel te vol zat met ideeën over wie ik dacht te moeten zijn. Mijn innerlijk wereld was overbevolkt en zwaar. Ik wist dat ik mijn last wilde verlichten, alleen wist ik tot dan niet ‘hoe’.

Ik heb je nu maar twee voorbeelden gegeven, maar geloof me ‘het bewust herschrijven van het verhaal’, dat je jezelf in het verleden hebt voorgehouden en zwaarte blijft veroorzaken, verricht wonderen. Herschrijf het NU vanuit het perspectief dat deze ervaring uit het verleden uiteindelijk jouw hoogste doel heeft gediend. Het kan wonderen verrichten die een blijvende invloed hebben op de rest van je leven. Of het nu gaat om relaties, gezondheid, hechting, verlatingsangst, minderwaardigheid, werk -of belangrijke levensovergangen – het herschrijven van je verhaal opent een nieuwe weg.

Er zijn dingen in onze wereld die alleen macht over ons hebben omdat we ze als waar accepteren. Deze dingen beïnvloeden ons dan.

Het is onze vrije wil om dit te laten gebeuren. Onze wil kan bepalen of we door bepaalde dingen worden beïnvloed of niet.

Daarom is het zo belangrijk om duidelijk te zijn in onze keuzes en beslissingen over wat we wel of niet willen.

---

Zondag 7 september 2025

Met dank aan jou, lezer, die dit wil lezen en wie weet… ermee aan de slag wil.

sjamaancoach.be