Weet je wat me ‘opviel’ toen ik, woensdagmorgen naar de markt ging in St.Sylvestre , een klein gezellig dorpje in onze buurt?
Wacht, eigenlijk gebruik ik het verkeerde woord als ik schrijf ‘opviel’, het was meer ‘verwonderde’, of juister nog compleet ‘verraste’?
Een paar dagen ervoor werd er van hogerhand beslist dat men geen masker meer diende te dragen op kleinere markten of op markten waar de burgervader van het desbetreffende dorp of de desbetreffende stad die beslissing had genomen.
Ik stond woensdagmorgen dan ook op met een vrolijk gevoel:
We mogen naar de markt ZONDER masker! Leve de vrijheid! En aangezien ik als sjamaan altijd vertrek van dat wat is, zag ik mezelf al blij rondlopen op het plein waar de markt doorgaat. Ik wist wel zeker dat ik glimlachend zou snuisteren, net als iedereen die daar van de mogelijk, tijdelijke, vrijheid zou kunnen proeven. Eindelijk niet meer stikken van de hitte achter je eigen masker, geen hoofdpijn, draaierigheid of kortademig zijn… een praatje slaan met Fransen, wiens mond je zag bewegen… Kortom ik voorzag een fijne tijd, samen met iedereen die op de markt datzelfde gevoel als ik zou ervaren.
Veronderstellingen maken is niet ok, want NIET DUS!
Een paar uitzonderingen in acht genomen, liep ‘iedereen’ rond MET het masker op. Ik was verbijsterd, ik stond gewoon paf! We hebben opnieuw ‘het recht’ om zonder masker, buiten te winkelen! Je kan je bijna niet meer voorstellen hoe zalig dat voelt. Natuurlijk hou je je masker bij de hand voor het geval je ergens naar binnen zou stappen. Een vrijheid waarvan je na, meer dan anderhalf jaar, EINDELIJK terug kan genieten… en wat merk ik:
‘De vrijheid kan niet op tegen de gewoonte.’ Het is ongelofelijk!
Wanneer ‘de gewoonten’ ons in hun greep krijgen, over ons heen beginnen te walsen, zijn we er ons zelfs niet meer van bewust dat we alleen nog ‘functioneren’. We zijn ‘de gewoonte’, geworden en we voelen het lijden niet meer. Herinner je de blog die ik eerder schreef over mijn kapster en haar crew die de hele dag met maskers moeten werken. Haar uitspraak was: ‘We zijn er al aan gewend.’
Wel eerlijk, toen ik dat gemaskerde marktplein voor me zag, voelde ik me plots heel triest worden. Mijn vreugde, die ik dacht te kunnen uitdrukken, sloeg om in moedeloosheid.
Want weet je waarom jagers erin slagen om dieren te doden? Omdat dieren ook gewoonten hebben. Als iemand gewoonten heeft, wordt hij ‘voorspelbaar’. En in een wereld waar we, onder hoog toezicht staan, zal voorspelbaarheid een echt probleem worden in de tijd die ons te wachten staat.
Maar wat moeten we dan doen om -niet- voorspelbaar te zijn?
De dingen opnieuw ‘voelen’. Opnieuw passeren langs het lichaam, langs ons eigen lichaam. Niet blijven hangen in de wereld van het hoofd, dat gehoorzaamt aan een collectieve visie van wie of wat we zouden moeten zijn. Weer ruimte creëren om bewust zelf te ‘voelen’.
Toen ik woensdagmorgen mijn masker afdeed, vertelde mijn lichaam mij hoe verschillend het aanvoelde om on-gemaskerd op een marktplein te kunnen rondlopen. Zie je, ‘voelen’ geeft je opnieuw een ervaring van vrijheid. Met het hoofd creëren we gewoonten en we ‘voelen’ niets meer.
Ziedaar de grote uitdaging waar we dit jaar voor staan:
Laat ons opnieuw naar de stem van ons lichaam luisteren, in verbinding met de harteklop van de aarde. Op die manier volg je het spoor van jouw Innerlijke Sjamaan:
'We leven wèl in deze wereld, maar we zijn niet ván deze wereld.’
Zaterdag 17 juli 2021
Met dank aan mijn inspirators die op de markt liepen en aan het sjamanenveld.
'Moge deze dag een tevreden dag zijn in jouw leven.'
Christina von Dreien
Infospirator