Verplicht worden om zich te laten vaccineren om zijn baan te kunnen behouden, is werkelijk verschrikkelijk!
We worden, langzaam maar zeker, in de trechter van het ‘éénheidsdenken’ gedreven, in het woord 'dictatuur', zó verschillend van woorden als democratie en solidariteit.
Je kan zelf vóór het vaccin zijn of niet, maar tégen de ‘Sanitaire Pas’.
En ik ben absoluut tegen de Sanitaire Pas!
Voor zij die ervan overtuigd zijn dat het vaccin hen eerder zal vergiftigen dan behoeden of genezen, is hen dwingen om het wèl te doen onmogelijk, want je eist van hen om te kiezen voor dat wat zij ervaren als niet betrouwbaar of vergiftigend. Voor de grote meerderheid van hen is het vaccin, in relatie tot alle informatie die ze hebben ingewonnen en de resultaten ervan die ze om zich heen en in andere landen zien, niet nuttig, niet degelijk genoeg, noch veilig, soms zelfs onnodig. En dat is ook te begrijpen, want de inconsitentie die soms op ons afkomt, geeft ook alle reden tot twijfel, dat kunnen we nog moeilijk ontkennen.
Deze mensen moeten verzaken aan hun overtuiging en aan hun waarden om te kunnen (blijven) eten. En dat is dictatuur. Want men krijgt het gevoel dat men zichzelf verraadt, om in een gewelddadig systeem terecht te komen om te kunnen eten. En als men kinderen heeft, of afbetalingen of men heeft niemand om zich heen om ‘solidair’ te zijn, die solidariteit waar zoveel anders-denkenden vandaag slechts in één richting en in zijn kleinste vorm over nadenken. Die solidariteit waar ook ik en zoveel anderen voor ijveren omdat het onze kracht als volkeren is om ons te verzetten, DAN… is men onderworpen aan een keuze die er geen is.
Of je kiest om in de armoede terecht te komen, of in de marginaliteit, de eenzaamheid, het verdomhoekje en je stem wordt niet gehoord, of je past je aan, aan de gangbaar ‘geconstrueerde’ regels, waardoor je jezelf verraadt.
Maar… en nu wordt het belangrijk, men moet kunnen zeggen:
‘JA… MAAR…’
Psychologisch is dat wat de redding kan brengen, want zie je, de kracht van verzet is dat het zich niet laat neerknuppelen, niet monddood laat maken, dat het dóórgaat en sterker wordt, anders worden zij die zich verzetten tegen…, gevangen genomen, worden ze verbannen, verdwijnen ze, worden ze gedood… het maakt niet uit… voorbeelden zijn legio in deze wereld.
En daarom is de ‘JA… ik zal me laten vaccineren, ik zal mezelf dwingen dat te doen, MAAR… ik zal nadien mijn verzet verdubbelen om duidelijk te maken dat ik me niet zal schikken in het schema van een dictatuur.’
Zie je, dat kan ‘verzachting’ brengen in dat wat misschien niet te vermijden zal blijken. Ik ga hier niet zeggen dat het een wondermiddel is, maar soms moet men zich kunnen hullen in zwijgzaamheid, om nadien sterker te kunnen handelen.
En als ik vandaag kijk naar de betogingen in Frankrijk, dan denk ik:
‘JA, de actie is aanwezig’. Maar ze wordt nog te gemakkelijk afgedaan als:
‘Wat betekent het verzet van pakweg 250.000-300.000 mensen op een bevolking van om en bij 67.000.000 inwoners? Quantité négligeable’ noemt president Macron het. Maar is dat zo?
We moeten ongetwijfeld een ‘grotere' solidariteit manifesteren, een solidariteit op het niveau van 'menselijke vrijheid', om onze eigen middelen en onze eigen krachten, te laten werken. We kunnen niet aanvaarden dat de dictatuur die gestaag oprukt, onder het mom van de gezondheid, de rede en het verstand belet te winnen. Stelt men ons een vorm van ‘ontmoeting’ voor van de gedifferentieerde meningen en ideeën?
Men kan perfect specialisten van hoog niveau EN verschillende meningen, via het scherm, ‘evenwaardig’ laten debatteren over de precieze verschillen en inzichten, net als bij verkiezingen, zodat iedereen voor zichzelf kan beslissen om wel of niet te kiezen voor datgene waarin hij of zij gelooft.
De democratie vraagt om -beslissingsneming- via HET WOORD,
de dictatuur LEGT -beslissingsneming- OP, vanuit MACHT.
We moeten aanwezig blijven om ons te verzetten en niet in de ellende gedreven te worden van geweld en macht. DAT is DE SOLIDARITEIT waarvoor ik wil ijveren. We moeten niet toelaten dat onze stemmen en woorden worden afgewezen als een onbeduidende schreeuw voor aandacht. Het gaat vandaag om meer, veel meer. Wat vandaag aan het gebeuren is, heeft impact op de fundamenten van alle domeinen van het leven zelf.
Ik wens eenieder, in respect voor zijn eigen mening, moed toe.
En echt, ik weet dat het moeilijk is.
Maar voor mij, liever DE SCHREEUW VAN HET VERZET dan ‘De Schreeuw’ van Munch!
Zaterdag 28 augustus 2021
Met dank aan de reacties van jou lezer en aan mijn respect en geloof in democratie.
sjamaancoach.be
Infospirator
Comments