Het helpt niemand om boos te worden. Boosheid doet degene die boos is, pijn. Het brandt. Boosheid verwoest relaties, veroorzaakt hartzeer en spijt, verwoest de gezondheid en organiseert nog meer boosheid die dan op haar beurt reflecteert op de wereld. Boos zijn is lijden.
En toch, ondanks al deze gekende feiten, voelt het ergens ‘goed en juist’ om boos te zijn. Op de een of andere manier bewijst boosheid aan degene die de verhitte gevoelens ervan ervaart dat hij of zij ‘gelijk’ heeft, ook al is misschien in werkelijkheid niks minder waar. Hetzelfde scenario geldt voor zorgen, angst, verontwaardiging, twijfel, schuldgevoel of een andere duistere toestand.
Hoe kan iets dat zo verkeerd is, zo juist lijken?
Hier is het antwoord: negatieve emoties voelen alsof ze in je belang zijn omdat ze, op het moment dat ze je leven binnendringen, je tijdelijk vullen met een krachtig onecht zelfgevoel. Maar dit zelfgevoel, dat voortkomt uit hevige maar leugenachtige gevoelens kan, net als een kwade bezwering, alleen maar bestaan, zonder dat je ‘bewust’ toestemt in zijn aanwezigheid, of die zelfs niet eens opmerkt.
Waarom? Omdat de belangen van dit negatieve zelf niet in jouw belang zijn. Deze tevoorschijn getoverde tijdelijke identiteit is slechts ‘een ZELF van lijden’. Niemand kiest ervoor om te verliezen.
Als je volhoudt in de wens om deze les te begrijpen en ze te leren, zal je je op een dag afvragen waarom je jezelf ooit hebt laten aanpraten dat je je slecht over iets moest voelen.
De waarheid wil dat je weet dat het nooit in je belang is om onbewust te lijden, hoezeer je er innerlijk misschien ook van overtuigd bent dat je jezelf of iemand anders verraadt als je dat niet doet.
De enige manier waarop een gevoel van lijden je kan bewijzen dat je het nodig hebt, is door je met een stortvloed van ‘zich-zelf’, te hypnotiseren.
Stap terug uit jezelf.
Leer in plaats daarvan, te luisteren naar de rustige stroom van je hoger inzicht die zacht door je ware aard stroomt. Die kijkt door verdriet heen. Laat deze stroom je tonen dat lijden NIETS bewijst.
Als je wat extra hulp kan gebruiken om je te helpen aan jezelf te ontsnappen, herinner je dan de sleutelvraag die onze gehypnotiseerde held, in deel één van deze blog, bevrijdde van zijn geestelijk gevangenschap:
‘Als ik doe wat ik wil doen, hoe kan het dan dat dat me pijn doet?’
De waarheid verplicht me je te garanderen dat je zult stoppen met doen wat je niet wilt als je eenmaal weet wat je tegen jezelf hebt gedaan.
Zondag 20 september 2020
Met dank aan mijn inspirators: Guy Finley, Vernon Howard en mijn leraren Storytellers.
Infospirator