Het menselijk ras maakt nu de grootste overgang door die het ooit in om het even welke historische periode heeft meegemaakt en daar zijn verschillende redenen voor.
Het menselijk ras is altijd geëvolueerd en zet zijn evolutie op dit moment in een razend tempo voort, ook al walgen veel mensen zo van de menselijke activiteiten en gedrag dat ze ervan overtuigd zijn dat het menselijk ras daadwerkelijk achteruitgaat.
Dit lijkt misschien zo maar het is, op zijn minst gezegd, 'onnauwkeurig’.
In deze fase gaat het menselijk ras door de overgangsfase van de adolescentie, de overgang van puber naar volwassene. Iedereen die in de buurt is geweest van adolescenten, vooral delinquenten, kan er ook van overtuigd zijn dat ze achteruit gaan, maar dat is duidelijk lang niet altijd zo. De overgang naar volwassenheid kan heel moeilijk zijn en dat is waar we in zitten, geperst in een periode van vijftig jaar. We evolueren niet alleen in termen van onze wetenschappelijke, technologische en economische prestaties, maar we evolueren ook in termen van onze spiritualiteit en bewustzijn.
We evolueren helaas niet allemaal in hetzelfde tempo en dat creëert enorme polarisatie en conflicten die onze wereld uit elkaar dreigen te scheuren. In feite evolueert niet elk lid van het menselijk ras op dit moment door de puberteit. Sommigen verschuiven gewoon van de kindertijd naar de peutertijd, sommige van de peutertijd naar de kinderfases en sommigen gaan van de adolescentie naar de volwassenheid, en sommigen gaan zelfs van de volwassenheid naar de meesterschapsfase. Dus wat ieder van ons nu wil en nodig heeft,
is heel anders en de veranderingen die sommige mensen moeten aanbrengen, bedreigen anderen die niet klaar zijn om dat soort veranderingen aan te brengen.
Met andere woorden, wat we hebben is veel chaos en destabilisatie over de hele lijn.
Maar, om een kat een kat te noemen, verandering komt altijd samen met destabilisatie. Wanneer je nog maar een straat verder gaat wonen, laat staan naar een ander land verhuist, is er een periode van destabilisatie en aanpassing. Er is een periode waarin je geen van je spullen kunt vinden omdat ze nog in dozen zitten en je niet weet waar de winkels zijn of de beste routes naar waar dan ook. Je buren zijn allemaal verschillende mensen en er zijn veel dingen om aan te wennen. Je denkt misschien te gaan genieten van je pensioen of je start misschien een nieuwe baan; de kinderen gaan naar een nieuwe school in een andere taal… of je beseft plots dat je familie nu toch wel ver weg woont. Hoedanook, al je gezinsroutines worden voor een bepaalde tijd verstoord. En ondanks het uitkijken naar een nieuw leven,
is het OOK een stressvolle tijd. Je bent gedestabiliseerd, waarschijnlijk denk je:
"Ik wil gewoon zes maanden overslaan" of "Ik wou dat dit stuk al voorbij was."
Dus, destabilisatie komt altijd samen met enige weerstand en angst.
Je gaat me hier niet horen zeggen dat het soort destabilisatie waar we nu in zitten, niet ernstiger zou zijn dan wat ik hier zonet heb beschreven. Ik zou eerder zeggen dat de ‘slingerwijdte’ gestaag is toegenomen en de trilling van alles verandert met de dag.
Misschien ervaar je dit omdat er niets meer, bekend uitziet. Je vraagt je misschien af:
"In wat voor een land leef ik nu eigenlijk? Welk jaar of welke maand is dit?
Waarom zijn de seizoenen zo van streek? Waarom heb ik precies altijd tijd te kort?
Waarom stopt mijn computer niet met me beperkingen op te leggen? Niets is meer hetzelfde. Ik voel me vreemd. Al mijn vrienden zien er veel ouder uit dan een tijdje geleden. Hoeveel tijd is er verstreken? Heb ik dementie of wat? Ik herken mijn eigen straat niet eens meer. Waarvoor zijn al die camera’s hier trouwens? Hoezo voor mijn veiligheid? Ik lijk wel te verdrinken in niks dan nieuwe regels. Fuck, wat is dit allemaal?"
Dit klinkt dan misschien weer net iets te extreem, maar vergis je niet, dit zijn de ervaringen die klanten me in de praktijk en op straat vertellen. Sommige mensen schrijven het allemaal toe aan Covid te hebben gehad en te worstelen met hersenmist of andere mogelijke fysieke of mentale variaties, maar zelfs mensen die geen Covid hebben gehad, zeggen precies dezelfde dingen.
Je kunt niet zeggen of dat rare gevoel indigestie is, of dat je iets hebt genomen dat je bewustzijn verandert, of dat je griep krijgt. De volgende minuut voel je je goed, misschien zelfs geweldig. Het ene moment ben je angstig en depressief en het volgende moment voel je dat je hart wijd open is en dat je van iedereen houdt.
Beschouw deze veranderingen als ‘het nieuwe normaal’.
Ja, je bent gedestabiliseerd en dat is de prijs die je betaalt voor toelating tot de volgende fase van de evolutie van de filosofie of de wijsbegeerte. We evolueren heel snel en alles brokkelt af, vooral onze comfortabele relatie met wat we denken dat onze realiteit is. De realiteit wordt tot in de kern geschud en dit is nog maar het begin.
Is het een wonder dat veel jongere zielen hun pedalen volledig verliezen en blind agressief gedrag beginnen te vertonen? Is het een wonder dat ambtenaren en politiekers hun taak vergeten zijn en hun eigen leugens beginnen te geloven terwijl ze zich aan het ontpoppen zijn tot de ware ‘complot-eerders’?
Dat wij burgers, dat voelende, toch doen alsof er niets aan de hand is?
Is het een wonder dat ‘compleet-denkers’ daarentegen stelselmatig monddood worden gemaakt? Toegangstickets mensen voor het voorlopig ‘Nieuwe normaal’.
De vraag dringt zich nu op: ‘Hoe stabiliseren we onszelf?’
Het is duidelijk dat de keuzes van veel mensen hen alleen maar verder destabiliseren.
Het uitreiken naar de fles of drugs kan voor sommige mensen eventueel een goed idee lijken. Midden in de nacht door de straten van de stad racen is dan weer een vreemde poging om te stabiliseren. Sommige andere mensen ervaren een geladen wapen op hun nachttafel als een manier om te stabiliseren. Online gaan en antwoorden zoeken op radicale sites is dan weer een andere poging, net als privécamera’s aan alle kanten van je huis zetten zodat je via je Smartphone dag en nacht kan controleren of alles nog stabiel is?
Als je het mij vraagt zijn ze allemaal gedoemd te mislukken. In feite zijn de meeste van onze pogingen om extern het hoofd te bieden, gedoemd te mislukken en maken ze het probleem meestal alleen maar erger.
Het probleem is, naar mijn gevoel, dat het ego – onze valse persoonlijkheid – nooit stabiel is geweest. Het is onderhevig aan de grillen van andermans oordelen en meningen, aan culturele normen, aan politieke bewegingen, aan conditionering, programmering en hersenspoeling. Geen stabiliteit daar. Het weet alleen hoe het moet vergelijken, beoordelen, zeuren, klagen, de schuld geven en een paar andere onsmakelijke manieren van zijn. Uiteindelijk, of je valse zelf je een design-pakje laat dragen en dure wijnen nippen of je in de vodden van een straatmens laat kleden, het heeft geen blijvende belofte van iets anders dan meer ellende.
Je BEWUST-ZIJN van je eigen AANWEZIGHEID, je bewust-zijn van JE EIGEN WEZEN, is het enige dat uiteindelijk stabiel is. Waarom? Omdat je BEWUST-ZIJN, per definitie, nooit verandert. Het is altijd, altijd, altijd aanwezig en getuige van je leven zoals DAT is.
Je bewustzijn is absoluut neutraal maar het is niet koud en onbezorgd. Het is het enige in jou dat liefheeft, dat gedreven wordt door je hart en dus door liefde, dat ‘weet’ zonder na te hoeven denken. Het IS gewoon, NU zijn, niet bezorgd over tijd, plaats of beweging.
Het bewust-zijn in je gaat nooit ergens heen, is nooit ergens in je leven geweest, hoe snel je ook rende of reed. Zelfs als je aan het eind van de dag racet om naar je werk of naar huis te gaan, is het helemaal stil, heeft geen agenda, maakt het niet uit. Het is dat deel van jou dat je kent zoals je bent en je herkent als een deel van zichzelf. Dat is de definitie van ‘stabiel’ en dat is altijd zo geweest en zal vermoedelijk ook altijd zo zijn.
In deze tijden van ultieme destabilisatie is dit je enige echte haven in de stormen. In het oog van de storm, in die stilte, daar zit je sleutel, daar zit je BEWUST-ZIJN. Zelfs je betrouwbare vrienden en familieleden maken op dit moment hun eigen destabilisatie door en zijn dus niet noodzakelijk ‘gezond’ om je te adviseren. De meest stabiele dingen in het universum zijn geen objecten omdat objecten onderhevig zijn aan destabilisatie.
Je bewustzijn, je ZIJN-HEID is geen object.
In de mate waarin je jezelf identificeert als een object, is de mate waarin je onstabiel bent.
Dit is geen optimaal anker om te hebben. Een meer optimaal anker is je wezen omdat je wezen eigenlijk niet van jou is, maar bij de BRON hoort. Het is het best mogelijke anker dat je zou kunnen hebben. Daarom bevindt de geestelijke gezondheid zich in jou, hier, nu.
Je bent eigenlijk stabiel in je BEWUSTZIJN EN AANWEZIGHEID, maar misschien heb je daar nog niet gekeken. Je bent altijd stabiel geweest, zal altijd stabiel zijn na de dood en wedergeboorte. Je gezond verstand is gratis, kost niets anders dan je aandacht. Het is als een grote kan water recht voor je neus als je hectisch bent van dorst en overal op zoek bent naar een drankje.
Zaterdag 3 februari 2024
Met dank aan de hulp vanuit het Universele Veld van Sjamanisme
Comments